| Popis: |
Niniejszy artykuł ma na celu dokonanie przeglądu oraz ocenę teorii dotyczących zjawiska nieostrości w języku prawa karnego na przykładzie definicji legalnych. W teorii mając za zadanie ułatwienie interpretacji przepisów i ustaw, w praktyce definicje legalne często same posądzane są o nieostrość, zjawisko, które z jednej strony zagraża stabilności systemu prawnego, z drugiej zaś czynią prawo bardziej elastycznym i zaadaptowanym do zmieniających się warunków. W jaki sposób to zjawisko potraktujemy zależeć będzie od wielu czynników. Wśród nich można wymienić gałąź prawa, z która mamy do czynienia lub też typ systemu prawnego. W przypadku prawa karnego, wyrażenia nieostre powinny być unikane. Jednakowoż niektóre systemy prawne “piętnują” nieostrość bardziej niż inne. W amerykańskim systemie prawnym doktryna “void-for-vagueness” najlepiej ilustruje negatywny stosunek tamtejszych instytucji do nieostrego języka. Z kolei w polskim systemie prawnym wyrażenia te nie są tak otwarcie krytykowane. Pozostawiając luz interpretacyjny, język tego typu może ułatwić wyrokującym zadanie w przypadku, gdy zbyt sztywne trzymanie się litery prawa doprowadzi do zaprzeczenia regułom zdrowego rozsądku. Po dokonaniu przeglądu obu systemów, autorka próbuje wysunąć definitywne wnioski, czy nieostrość w języku prawa karnego powinna być postrzegana jako cecha istotna czy też niepożądana. |
