| Popis: |
У артыкуле разглядаюцца праблемы станаўлення і развіцця нацыянальнага мастацтва як аднаго з кірункаў палітыкі беларусізацыі, што праводзілася на Беларусі ў 1920-я г. Пачыналі з вывучэння беларускай народнай творчасці, гісторыі беларускага мастацтва, што дапамагло вызначыцца новым кірункам у выяўленчым мастацтве, наладзіць рэгулярную выставачную дзейнасць, арганізаваць работу мастацкіх таварыстваў. У залежнасці ад творчых памкненняў мастакі аб’ядноўваліся ў творчыя групоўкі. Ішла актыўная барацьба новага са старым, узнікалі самыя разнастайныя плыні, новыя напрамкі, што садзейнічала стварэнню нацыянальнай мастацкай школы. |
