| Popis: |
Bu çalışma, Mıgırdiç Margosyan hakkındaki pek çok eleştirel çalışmaya atıfta bulunurken, yazarın eserlerindeki ‘’unutulmuş’’ veya ‘’sessizleştirilmiş’’ Felaket anlatısını görünür kılarak halihazırda var olan yorumlamalara bir diğerini katmayı amaçlamaktadır. Diyarbakır-Heredan’lı olan Margosayan, özellikle çok kültürlülük, taşra ve direniş edebiyatı bağlamında birçok çalışma, röportaj ve görüşmenin öğesi olmuştur. Her ne kadar bu çalışmalar Margosyan edebiyatının önemli yönlerini ele almış olsa da, Felaket’in etkilerine dokunmadan Margosyan’ı anlamaya çalışmak maalesef indirgeme eğilimi yaratmakta, metinleri istenmeyen bir “kapanış”a, kapatmaya zorlamaktadır. Bu edebi soruşturma, böylece, Margosyan’ın metinlerinde Felaketi izleyemeye ve taşra edebiyatı silsilesindeki yerini anlamaya çalışarak kapanışları, sabiteleri ve kanonikliği sorunsallaştırmıştır. Metin analizi ile, Felaketin en görünmez olduğu anlarda Felaketin nerede olduğu sorusunu sorarak, Margosyan'ın '' oto-etno-kurgusal '' anlatısında ilmek ilmek işlenmiş olan yas ve anlamlandırma çabasını ortaya çıkarmayı amaçlamıştır. Ayrıca, Felaket’in Taşra Edebiyatı ile ilişkisini, ilk ve devam eden nesillerin üretimini nasıl etkilediği araştırmayı hedeflemiştir.Bu tez, Margosyan’ın metnini, tarihi ve kültürü birini diğerine boyun eğdirmeyen bir okuma stratejisi ile araştırmayı hedefler. Felaketi ortaya çıkarmak için etkilerini kayıp, yas, acı, anlam sürecini izleyerek ele almaya çalışır.--------------------While addressing the multitude of critical work on Mıgırdıch Margosyan, this thesis endeavors to make visible a deeply buried thread of a critical layer through locating the Catastrophic reverberations in his writings. Margosayan, being a contemporary prolific Armenian writer from Diyarbakır-Heredan, has been a subject of many literary inquiries, interviews and talks, particularly within the context of multiculturalism, provincial writing and resistance. Although these inquiries provide highly crucial aspects of his writings, exploring them without touching upon the Catastrophic effects unfortunately creates a tendency to reductiveness, demeans the texts to an undesired ‘’closure,’’ a settlement. This literary inquiry, thus, by tracing the Catastrophe in Margosyan’s writing and by seeking to understand his stand within the provincial genealogy problematizes closures, fixations and canonicity. Through close textual analysis, it raises the question of ‘’where is Catastrophe?’’ when it is the most invisible and how Margosyan’s ‘’auto-ethno-fictional’’ narrative writes Catastrophe without taking it for its main subject or without speaking of it explicitly? Furthermore, it seeks to understand how is Catastrophe related to provincial writings as well as how is it comprehended by both first, second and upcoming generations? Addressing these questions, this thesis develops a strategy of reading Margosyan’s text, history and culture without subordinating one to another. For evincing the Catastrophe, it traces its effects through loss, mourning, pain, the meaning process, deconstructing the self, body and the language. |
