| Popis: |
Hz. Peygamber’in hayatını siyâsî, askerî, toplumsal vb. yönlerden ele alan siyer, yöntem ve içerik bakımından İslâmî ilimler arasında en fazla hadis ile ortak noktalara sahiptir. İki ilmin müşterek noktalarına usûl açısından hadiste olduğu gibi Siyer’deki rivayetlerin naklinde de sened kullanılması ve muhteva bakımından başta meğâzî bölümleri olmak üzere çok miktarda siyer rivayetinin hadis kaynaklarında bulunması örnek olarak verilebilir. Kütüb-i Tis‘a gibi önemli hadis kitaplarının telifinden sonraki devirlerde siyer ve hadis ilmi arasındaki bu ortak noktalar fark edilerek siyer eserleri yazılırken hadis kitapları bir siyer kaynağı olarak kullanılmaya başlanmış ve bu tür çalışmalar günümüze kadar devam etmiştir. Bu çalışmaların, siyer yazımı ve kaynaklarını zenginleştirmesinin yanında bazı metodolojik sorunların ortaya çıkmasına neden olmuştur. Yapılan bu çalışmada Ahmed b. Hanbel’in Müsned’i özelinde hadis kaynaklarının bir siyer kaynağı olarak değerlendirildiğinde takip edilmesi gereken yöntem ve hadis kitaplarına bu bakış açısıyla bakıldığında karşılaşılan sorunların neler olduğu hususlarında bazı tespitler yapılmış ve Müsned’in siyer açısından önemi ortaya konulmaya çalışılmıştır. Kısaca Ahmed b. Hanbel’in Müsned’indeki Medine dönemi ile alakalı rivayetleri tespit edilerek değerlendirilen bu çalışmada üç bölümden oluşmaktadır. İlk bölümde Medine dönemine dair rivayetlerin kaynakları, ikinci bölümde bu rivayetlerde takip edilen usûl ve üçüncü bölümde rivayetlerin muhtevası ele alınmış ve bu konular siyer ilmi açısından değerlendirilmiştir. Sira, which deals with the life of the Prophet from political, military, social and the like aspects, has the common points at most with hadith among Islamic sciences in terms of method and content. The common points of the two sciences can be given as an example. In terms of the method The use of isnad in the transmission of the narrations in Sira too as in the Hadith and in terms of content the presence of a large amount of siyer narrations in the hadith sources, particularly the maghâzî sections, can be given as an example of the common points of the two sciences. Following the periods in which important hadith books such as al-Kutub al-Tis‘ah have been written, these common points between sirah and hadith books came to attention so that hadith books has become a source in the act of sira writing and such studies continued until today. These studies have effected in the emergence of some methodological problems as well as enriching the writing and sources of sira. In this study, spesific to Ahmad b. Hanbal’s al-Musnad when Hadith sources are evaluated as a source of sira, some determinations have been made about the methods to be followed and the problems encountered when the hadith books are looked at from this perspective, and the importance of al-Musnad in terms of sira has been tried to be revealed. In short, There are three sections in this study, which is evaluated by determining the narrations related to the Medina period in Ahmad b. Hanbal’s al-Musnad. In the first section, the sources of the narrations about the Medina period, the method followed in these narrations in the second section and the content of the narrations in the third section are discussed and these issues are evaluated in terms of the science of sira. |
