| Popis: |
Balkan ülkeleri arasında Osmanlı İmparatorluğu’ndan bağımsızlığın en son kazanan devlet olan Arnavutluk olmuştur. Bağımsızlığını kazandığı 1913 tarihinden 1 yıl sonra Avusturya, İtalya, Yunanistan, Sırbistan, Karadağ, Fransa ve Bulgaristan tarafından işgal edilmiştir. Sırasıyla Prens Wied, Fan Noli ve Ahmet Zogu tarafından yönetilmişse de gerekli istikrar sağlanamamıştır.1945 yılına kadar süren dönemde ekseriyetle İtalya işgaline maruz kalan Arnavutluk, İkinci Dünya Savaşı’nın sonuna doğru ise bağımsızlık mücadelesinden zaferle ayrılmış ve Enver Hoca iktidara gelmiştir. Ahmet Zogu, Arnavutluk tarihinde derin izler bırakan bir lider olmuştur. İktidarı yıllarında önce ülkesini önce demokratik bir rejimle yöneten Zogu, daha sonra ise ülkede bir ‘monarşi’ rejimi kurmuştur. Uygulamış olduğu iç politikada halka karşı çoğu zaman aldığı sert tedbirlerle tanınan Zogu, dış politikada ise tamamen İtalya yanlısı bir tutum sergilemiştir. Dış politikada son derece İtalya güdümlü bir ülke olan Arnavutluk’un bu politikası iç politikaya da yansımıştır. İtalyan şirketlerinin, bilim adamlarının, askerlerinin ülkedeki etkinliği çok yoğun bir şekilde hissedilmiştir. Ahmet Zogu dönemi Arnavutluk’un gelişim dinamikleri ekonominin kalkındırılması üzerine kurulmuştur. Tarım ve sınai ürünlerine ağırlık verilmesine rağmen yine de ekonomik istikrar istenilen düzeye gelememiştir. Ekonomik istikrarsızlık ve ülkede daha önceden yurt dışına öğrenim görmek için gönderilen öğrencilerin ülkeye dönüşlerinde yurt dışında öğrendikleri komünist düşüncenin ülkede yaygınlaşmaya başlamasıyla beraber Zogu dönemi için son yaklaşmaktaydı. 1939 yılında ise Zogu’nun krallık ilanını en çok destekleyen ülke olan İtalya’nın Arnavutluk’u işgal etmesiyle beraber Zogu dönemi sona ermiş ve İtalya’nın işgal yılları başlamıştı. İşgal yıllarında Arnavutluk’ta bölgesel direnişler ve milli kongreler sayesinde işgal sona ermiş ve Enver Hoca dönemi başlamıştır. Enver Hoca dönemi Arnavutluk her zaman dışa kapalı bir ülke konumunda olmuş ve kendi ideolojisi ve düşünce sistemiyle örtüşmeyen her devleti kendine bir potansiyel düşman olarak görmüştür. İç politikada da muhaliflerine göz açtırmayan Hoca, bunların yanı sıra da ülkesinde bulunan vatandaşlarına geniş kapsamda yasaklar uygulamış, dış dünya ile bağlantılarını yasaklamıştır. Enver Hoca bu özelliklerinden dolayı gerek Balkan ülkeleri gerekse Avrupa ülkeleri tarafından eleştirilmiştir. İktidarda bulunduğu yaklaşık 40 sene boyunca uyguladığı siyasal hareketlerin temelini Marksist-Leninist İdeoloji oluşturmuştur. Katı ve merkeziyetçi bir siyasal sistem izleyen Enver Hoca ülkesinin menfaatleri için diğer komünist ülkelerle dönem dönem işbirliği içinde olmuştur. Bu ülkeler sırasıyla Yugoslavya, SSCB ve Çin olmuştur. 1978 yılına gelindiğinde ise Enver Hoca radikal bir karar daha alarak Arnavutluk’ta ‘Yalnızlık Politikası’ uygulamaya başlamıştır. Bu bağlamda bu düşüncenin altında yatan temel faktörün derinlemesine irdelenmesi de gerekmektedir. Çalışmamızda Arnavutluk’un Ahmet Zogu ve Enver Hoca dönemlerinde geçirdiği siyasal değişimin nedenleri ortaya konulacak, iç ve dış politikada Ahmet Zogu ve Enver Hoca dönemlerinde yaşanan gelişmeler arasındaki farklar ağırlıklı olarak bilimsel görüşler, o döneme ait tutanaklar ve döneme ait yazılan kitaplar ile birlikte analitik bir yapıda incelenecektir. Albania was the last state to gain independence from the Ottoman Empire among the Balkan countries. It was occupied by Austria, Italy, Greece, Serbia, Montenegro, France and Bulgaria one year after its independence in 1913. Although it was ruled by Prince Wied, Fan Noli and Ahmet Zogu, respectively, the necessary stability could not be achieved. Albania, which was mostly exposed to Italian occupation in the period until 1945, was victorious from the struggle for independence towards the end of the Second World War and Enver Hodja came to power. Ahmet Zogu has been a leader who left deep traces in the history of Albania. Zogu, who first ruled his country with a democratic regime during his years in power, then established a 'monarchy' regime in the country. Known for the harsh measures he often took against the public in his domestic policy, Zogu displayed a completely pro-Italian stance in foreign policy. This policy of Albania, which is a country strongly guided by Italy in foreign policy, is also reflected in domestic politics. The influence of Italian companies, scientists and soldiers in the country was felt very intensely. The development dynamics of Albania during the Ahmet Zogu period were built on the development of the economy. Despite the emphasis on agriculture and industrial products, economic stability has not reached the desired level. The end of the Zogu period was drawing to a close, with the economic instability and the communist idea that the students who were previously sent abroad to study in the country learned abroad when they returned to the country. In 1939, with the invasion of Albania by Italy, the country that most supported Zogu's proclamation of the kingdom, the Zogu period ended and the years of occupation of Italy began. During the occupation years, thanks to regional resistances and national congresses in Albania, the occupation ended and the Enver Hodja term began. During the Enver Hodja era, Albania has always been a closed country and saw any state that did not coincide with its ideology and thought system as a potential enemy. Hodja, who did not turn a blind eye to his opponents in domestic politics, also imposed extensive bans on his citizens in his country and prohibited their connections with the outside world. Enver Hodja was criticized by both the Balkan countries and the European countries because of these characteristics. Marxist-Leninist ideology formed the basis of the political movements he implemented during his nearly 40 years in power. Enver Hodja, who followed a strict and centralist political system, cooperated with other communist countries from time to time for the interests of his country. These countries were Yugoslavia, Soviet Russia and China, respectively. In 1978, Enver Hodja took another radical decision and started to implement the "Policy of Solitude" in Albania. In this context, it is necessary to examine in depth the basic factor underlying this thought. In our study, the reasons for the political change Albania went through in the periods of Ahmet Zogu and Enver Hodja will be revealed, the differences between the developments in domestic and foreign policy in the periods of Ahmet Zogu and Enver Hodja are mainly in an analytical structure with scientific opinions, the minutes of that period and the books written in that period. will be examined. |
