| Popis: |
Islam reguluje i normuje każdą sferę życia, zatem również dla wszelkiej aktywności związanej z szeroko rozumianym sportem muzułmanie starali się, i nadal starają, znaleźć podstawy w religii. Szukają ich poprzez odwołania do świętych tekstów i tradycji, jednak, jak w wielu innych dziedzinach, współczesność przyniosła nowe wyzwania, z którymi muzułmańscy alimowie muszą się uporać, choć próżno by szukać bezpośrednich odpowiedzi na nie w świętych tekstach. Na przykład, czy dozwolone jest uprawianie sportu przez kobiety, które wyrywa on z ich dotychczasowej przestrzeni, zarezerwowanej wyłącznie dla nich i umieszcza w przestrzeni publicznej? Jak ma się to do nakazów i zakazów dotyczących oddzielenia płci, przyzwoitości, zakrywania ciała itd.? O ile islam średniowieczny odnosił się życzliwie do aktywności fizycznej mężczyzn, przywołując tutaj najwyższe autorytety, o tyle uprawianie sportu przez kobiety od samego początku było problematyczne ze względu na wyżej wspomniane restrykcje. Jak w tym wszystkim potraktować ciało, które podczas uprawiania sportu jest traktowane często w sposób niestandardowy, dotyczy to gestów, ruchów, ale także stroju, a te kwestie podlegają w islamie licznym ograniczeniom. Jak odnieść się do tego, że większość dyscyplin sportowych zmienia budowę ciała, wpływa na nie w taki bądź inny sposób, czy nie jest to niedozwolona ludzka ingerencja w to, co zaplanował wszechwiedzący Bóg? A co z kolei ze sportami ekstremalnymi, niosącymi spory element ryzyka? Maciej Klimiuk |
