Društvo i anomija. Sociološka analiza obavještajnog i operativnog policijskog rada i rada granične službe u oblasti Baltičkog mora

Autor: Basic, Goran
Jazyk: bosenština
Rok vydání: 2017
Předmět:
Popis: in Bosnian:Raširenost vladajućih normi u društvu u kontekstu rata, okupacije, anarhije i preuzimanja vlasti od strane kriminalnih snaga uništava stare, ali postavlja nove norme, koje takođe mogu biti odbačene. Anomija se može opisati kao nukleus društva, kao vrsta „pulsirajuće moralne destrukcije” koju niko ne kontroliše, ali koja paradoksalno proizvodi socijalni red. Anomija se ne rađa iz ništavila, iz praznine; ona je produkt interaktivne dinamike koja nastaje kada se pojedinci udruže, djelujući kao pogonsko gorivo koje potiče pojedince da se sretnu. Émile Durkheim se fokusira na to kako međuljudska interakcija stvara promjene u društvu, pri čemu često pokazuje različite patološke karakteristike koje dovode do frustracije i konflikta. Individualna potraga za sopstvenim oslobađanjem od zajednice dovodi do gubitka osjećaja pripadnosti, a time i otuđenja. Kada se stare društvene mreže pokidaju, postaje nemoguće održati stare norme i vrijednosti. Pojedinac više nije ograničen moralnim načelima i autoritetom. Umjesto toga, može da razvije obrazac po kojem konstantno prevazilazi sve granice jer se kolaps prijašnje socijalne kontrole poklapa sa razvojem sistema koji zahtijeva konstantan porast individualnih potreba. Produkt takve interakcije je stanje društva u kojem postoji nesigurnost po pitanju vrijednosti, ciljeva i normi. Durkheim ovakvo stanje naziva „anomijom”. Durkheim analizira devijacije normi (kao i individualni i društveni odgovor/reakciju na devijacije normi, kao što je kazna) kao sastavni dio problema solidarnosti i socijalne kohezije. Moralni red u društvu prema Durkheimu ima fundamentalnu vrijednost zato što su pojedinci integrisani u zajednicu koja ih kontroliše. Durkheim vidi integraciju kao način da se pojedinac veže za zajednicu kroz zajednički stav, solidarnost i rituale. On vidi kontrolu kao silu koja opčinjava i veže pojedinca za norme kroz pravni sistem, zakone i sankcije. Durkheim definiše odstupanje od norme kao čin koji vrijeđa jaku i jasnu kolektivnu svijest. Zbog toga su djela antisocijalna ako krše norme i vrijednosti koje su inače važan segment društvenog jedinstva. Rad obavještajnih i operativnih policijskih i graničnih snaga u oblasti Baltičkog mora (Švedskoj, Finskoj, Estoniji, Litvaniji i Letoniji) karakterističan je po ritualima konstantnog stvaranja normi od samog početka dana: od jutarnje kafe i prve razmjene informacija sa obavještajnom službom do operativnih radnji kao što su nadzor ili kontrola pojedinaca ili automobila. Ove interakcije se odlikuju jakom željom da se očuva postojeći društveni red. Što se tiče prijetnje postojećim normama postoje i normativni rituali. Na primjer, u ovakvim interakcijama, konstruišu se „Rusi koji odbacuju norme”, oni nisu fizički prisutni u određenoj situaciji, ali su važni u tim vezama kao neki nevidljivi sveti objekti. Stvaranje kategorije „Rus koji odbacuje norme” u kojoj su Rusija/Rusi iskorišteni za dramatizaciju „drugih” je vidljivo u empirijskom materijalu kada akteri u studiji opisuju (1) Ruse kriminalce, (2) ruske špijune i (3) ruskuvojnu okupaciju.Abstract in English:Resolution of the prevailing norms in a society in the context of war, occupation, anarchy,and takeover by criminal forces dispels the old norms but also sets new norms, which in turn can bequickly dispelled. Anomie can be understood as the core of society, as a kind of “pulsating moral destructiveness” that no one really can control but that paradoxically produces social order. Anomie does not arise from nothing, from the void; it is the product of the interactive dynamics that arise when individuals come together, acting as a propellant to lead individuals to meet. Émile Durkheim’s attention goes to how interpersonal interaction is creating changes in society, often showing thevarious pathological features that can lead to frustration and conflict. The individual’s quest toliberate himself from the collective as a result has a rootlessness and isolation. When the old network dissolves, it becomes impossible to maintain the old norms and values. The individual is no longer limited by the rules of morality and authority. Instead, the individual may develop a pattern of constantly exceeding all limits because the collapse of the former social control coincides with the development of the system that requires constant growth of individual needs. The product of such interactions is a state of society where there is uncertainty about the values, goals, and norms. Durkheim refers to this state as “anomie”. Durkheim analyzes deviation from the norm (as well as individual and societal response/reaction to the norm deviation, such as punishment) as an integral part of the issue of solidarity and social cohesion. The moral order in a society has a fundamental value according to Durkheim because individuals are both integrated with and controlled by the community. Durkheim saw integration as a way to tie the individual to the community through shared attitude, solidarity, and rituals. He saw control as a compelling force that binds the individual to the norms through the judicial system, laws, and sanctions. Durkheim defines a deviation from the normas an act that offends a strong and definite collective consciousness. Thus, the acts are antisocial inthat they violate norms and values that are important to the social unity. The work of intelligence and operational police and border guards in the Baltic Sea area (Sweden, Finland, Estonia, Lithuania, and Latvia) is characterized by the norm-creating and re-creating rituals from the first moments of theday: from the morning coffee and the first information exchange with an intelligence partner to operational actions in the form of surveillance or control of individuals and/or cars. These interactions are characterized by a strong desire to preserve the prevailing social order. In relation tothe threat to the prevailing norms, there also are normative rituals. For example, in these interactions,“norm-dissolving Russians” are constructed who are not physically present in the situation but whoare important in the relationship as invisible sacred objects. The making of the category “norm-dissolving Russian” in which Russia/Russians are used to dramatize the "other" is made visible in the empirical material when actors in the study describe (1) criminal Russians, (2) Russian espionage, and (3) Russian military invasion.
Databáze: OpenAIRE
Externí odkaz: