| Popis: |
‘Martyrium en Persecutio. Een studie naar de primaire bronnen over martelaarschap en vervolging tijdens de keizers Decius en Valerianus’ door Adeline Koppius. Auteurs van de vroege kerk geven een geheel andere invulling aan de begrippen martelaarschap en vervolging dan de gangbare interpretatie dat christenen op last van de Romeinse keizers voor de wilde dieren zijn gegooid, omdat ze weigerden de Romeinse goden te aanbidden en hierdoor het Romeinse rijk in gevaar zouden brengen. Ze schrijven in een ingewijdentaal waarbij ze zelf de sleutels voor de interpretatie aandragen. De martelaarsgeschriften maken deel uit van een louter binnen-christelijk discours. De betrokken christenen legden een louteringsweg af ter verkrijging van goddelijke kennis met de belofte van een eeuwigdurend paradijselijk leven voor de ziel. Het martyrium (letterlijk: getuigenis) was daarvan het hoogst denkbare spirituele niveau van de christen op aarde dat behaald werd met het afleggen van het getuigenis van het goddelijk mysterie, waardoor de mens getransformeerd werd in een geestelijk wezen. Bij het bewandelen van deze inwijdingsweg vielen doden als gevolg van de martelingen door medechristenen die als doel hadden de ziel zoveel mogelijk te louteren. Ook vielen er doden door de vervolgingen (te vergelijken met inquisities) die de verschillende christelijke stromingen elkaar aandeden. Men kan tenminste zeven verschillende soorten vervolgingen onderscheiden, die met elkaar zijn verward, zodat bijvoorbeeld vervolgingen door de duivel en demonen werden toegeschreven aan Romeinse keizers. De vervolgingen door de Romeinse keizers hielden juist in dat ze de gruwelijke praktijken verboden, soms expliciet uit medelijden, soms omdat de christenen niet functioneerden als intermediairs tussen de goddelijke en de menselijke wereld. |
