| Popis: |
Het doel van dit proefschrift was het testen van de verschillende methoden voor het formuleren van een methodologisch raamwerk voor het identificeren van rituele deposities van dierlijke beenderen in nederzettingen. Voor dit doel werden vier vroegmiddeleeuwse vindplaatsen als case studies gekozen: Dongjum en Leeuwarden, twee terpen in het toen onbedijkte kweldergebied in Noord-Nederland, Midlaren, een nederzetting in het noorden van Drenthe en tot slot Uppåkra, een centrale plaats in het zuiden van Zweden. De botfragmenten uit de vier materialen werden geanalyseerd in vijf stappen: definitie, beschrijving, identificatie, interpretatie en verklaring. In de vier opgravingsmaterialen werden 20 deposities als bijzonder aangemerkt. Van deze werden 17 geïdentificeerd als ritueel. Deze deposities werden bediscussierd en verklaard met behulp van archeologische, etnografische en historische bronnen. Ondanks het feit dat een aantal methoden werd toegepast, is de belangrijkste conclusie dat niet één enkele, en zelfs niet één set van methoden naar voren kwam als het perfecte middel om rituele deposities te identificeren. De resultaten van de analyse leidden, daarentegen, tot een methodologisch raamwerk voor het begrijpen van individuele deposities, gebaseerd op een holistisch uitgangspunt, waarin alle informatie als potentieel waardevol wordt opgevat. Dit betekent niet dat de onderzoeker zich dient te verliezen in oneindig gedetailleerde studies. Eerder suggereert dit een open benadering, het gebruik van verschillende methoden en het vermijden van simplificaties. |
