| Popis: |
Dit rapport beschrijft twee beleidsscenario's gericht op het stabiliseren van de koolstof dioxide concentratie op 450 ppmv in 2100. Beide scenario's zijn ontwikkeld met behulp van het TIMER model en zijn afgeleid van het recent door het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) ontwikkelde B1 emissie scenario. In beide scenario's wordt in het model een mondiale, uniforme belasting gebruikt om hiermee een scala aan verschillende reductie maatregelen te induceren - waarbij ervan uit wordt gegaan dat een internationaal mechanisme bestaat voor kosten effectieve implementatie van maatregelen (met name emissie handel of het Clean Development Mechanism). De twee scenario's verschillen wat betreft het moment dat actie wordt ondernomen ('Early Action' of 'Delayed Response'). Analyse van de scenario's leidt tot de volgende conclusies. Ten eerste, tonen de scenario's aan dat stabilisatie van de koolstof dioxide concentratie op een niveau van 450 ppmv technisch mogelijk is (wereldwijd vereist dit een reductie van 40% van de emissies tussen 2000 en 2100 ten opzichte van de B1 baseline). Ten tweede, zal in het eerste en tweede kwart van de 21ste eeuw het grootste deel van deze reducties komen van verbeterde energie-efficiency en substitutie tussen fossiele brandstoffen; daarentegen zal versnelde introductie van hernieuwbare energie het grootste deel van de emissie reducties na 2050 voor zijn rekening nemen. Ten derde, leidt uitstel van maatregelen tot een vertraagde ontwikkeling van schone technologie (door het missen van 'learning-by-doing'), waardoor het 'Early-Action' scenario een aantrekkelijkere strategie lijkt dan het 'Delayed-Response' scenario (de eerste vereist 30% minder cumulatieve investeringen tussen 2000 en 2100). Ten vierde, lijkt in beide scenario's de moeilijkste periode te liggen tussen 2010 en 2040, wanneer de emissie trend daadwerkelijk moet worden afgebogen (het exacte tijdstip hangt natuurlijk af van het tijdstip van actie). Tenslotte blijkt uit de resultaten dat de echte obstakels voor het implementeren van beleidsmaatregelen de (grote verschillen in) kosten en voordelen voor individuele landen en sectoren zijn. Wij geloven daarom dat er behoefte is aan verdere uitwerking van methodes voor lasten-verdeling. |
