Language and aspects of heterogeneity in Melpo Axioti’s prose

Jazyk: Greek<br />Greek, Modern (1453-)
Rok vydání: 2021
Předmět:
Zdroj: Επιστημονική Επετηρίδα Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών Πανεπιστημίου Ιωαννίνων; Τόμ. 13 Αρ. 2 (2020); 152-185
Journal of Research in Education and Training; Vol. 13 No. 2 (2020); 152-185
ISSN: 1108-4634
2241-200X
Popis: Ερευνητικό αντικείμενο της μελέτης είναι η ανάδειξη εκδοχών ετερότητας της αιρετικής αφηγηματικής γραφής της Μέλπως Αξιώτη, είτε μέσω των ποικίλων εκτροπών της από τις τυπικές νόρμες και τους κανόνες της λογοτεχνικής παράδοσης που προσδιορίζουν το στίγμα της νεωτερικής γραφής της, η οποία συνιστά συνολικά μια απόκλιση από την παράδοση αυτή· είτε μέσα από εκδηλώσεις ετερογένειας του λόγου και της συνθεσιακής δομής της αφήγησης. Στην πεζογραφία της Μέλπως Αξιώτη βρίσκει γόνιμο πεδίο πραγμάτωσης η μπαχτινική διαλογική διάσταση της γλώσσας και θεμελιακές συνιστώσες της: ειδικότερα, η πολυφωνία και η άρρηκτα συνδεδεμένη μαζί της ετερογλωσσία, πτυχές των οποίων διερευνούμε στο σύνολο του αφηγηματικού έργου της Αξιώτη, πέρα δηλαδή από το πρώτο της μυθιστόρημα, τις Δύσκολες νύχτες, όπου οι σχετικές μελέτες έχουν εστιάσει. Ο εγγενώς διαλογικός χαρακτήρας της αξιωτικής αφήγησης, όπως προκύπτει μέσα από παραδείγματα, οικοδομείται πάνω στην ετεροφωνική της συγκρότηση. Η έκθεση της υφολογικής διαφοροποίησης ως διακριτικό γνώρισμα της κειμενικής δημιουργικής πρακτικής προβάλλει τις ετερογλωσσικές ροπές του κοινωνικού περιβάλλοντος-εστίας παραγωγής της, την πολιτισμική ουσιαστικά και κοινωνική ετερογένεια. Παράλληλα, με τη συγγραφέα-αφηγήτρια να εκφέρει άλλοτε η ίδια το λόγο του «άλλου», αυτοεξόριστη στο Παρίσι και πολιτική πρόσφυγας μετέπειτα στις χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης, εκτός από την περίπτωση εξωτερικής διαλογοποίησης, εξετάζουμε εκδηλώσεις εσωτερικής, καλυμμένης διαλογικότητας· αφανούς δηλ. διαλόγου μ’ αυτό που ο Bakhtin ονομάζει «λόγο του άλλου», αντηχήσεων των ξένων φωνών στα λεγόμενα των προσώπων. Κοινός παρονομαστής των εκδοχών ετερότητας της αφηγηματικής παραγωγής της Αξιώτη αναδεικνύεται τελικά η γλώσσα, με κυρίαρχο αίτημα τη διατήρησή της και αγωνία τη μνήμη της, η γλώσσα-ταυτότητα και η πατρίδα που στερήθηκε.
Researching object of the present paper is to highlight cases of heterogeneity in Melpo Axioti’s heretic narrative writing, either through its varying aberrations from formal norms, the rules of literary tradition which determine the stigma of its modernist, innovative writing, which is in general a declination from this tradition, either through manifestations of heterogeneity of the discourse and of the compositional structure of the narrative. Axioti’s prose constitutes an expedient field for the practice of the Bakhtin’s dialogist dimension of the language and its fundamental components: In particular, polyphony and the inextricably linked heteroglossia, aspects of which we are exploring in the entire Axioti’s narrative work, in addition to her first novel, Δύσκολες Νύχτες, where relevant studies have focused on. The inherently dialogic character of Axioti’s narrative, as inferred through examples, is built on its heterophonic constitution. The exposure of the stylistic distinctiveness as a pertinent characteristic of textual creative practice projects the heteroglossic inclination of the social environment ‒the source of its production‒ the cultural and social, in essence, heterogeneity. At the same time, with the author-narrator once to utter the «other’s» voice, self-exiled in Paris and a political refugee afterwards in the countries of former Eastern Europe, except in the case of external dialogism, we are considering internal, covered dialogism; invisible dialog with what Bakhtin calls the «other's voice», echoes of other’s voices into the narrative characters discourse. The language is finally emerged as the common denominator of the versions of otherness throughout Axioti’s narrative production, with the overriding demand for its preservation and her agony on its memory, the language-identity and the homeland that she was deprived of.
Databáze: OpenAIRE