| Popis: |
Εισαγωγή H παλαιοπαθολογία αποτελεί διεπιστημονικό ερευνητικό πεδίο στο επίκεντρο του οποίου βρίσκεται η μελέτη των εκδηλώσεων παθολογίας σε ανθρώπινα σκελετικά κατάλοιπα με προέλευση στο προϊστορικό και ιστορικό παρελθόν και η διερεύνηση της φυσικής, ιστορικής και εξελικτικής διαδρομής των ανθρώπινων νοσημάτων. Υλικό και μέθοδοι Συστηματικές έρευνες της τέταρτης Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων κατά την περίοδο 1985-1996 ανέδειξαν σημαντικά μνημεία της Βυζαντινής περιόδου της μεσαιωνικής πόλης της Ρόδου. Το Ανθρωπολογικό Μουσείο της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών συμμετείχε στις εργασίες αποκάλυψης, συλλογής και ταξινόμησης του πλούσιου ανθρωπολογικού υλικού από το εσωτερικό Βυζαντινών ναών. Η παρούσα μελέτη αφορά σε δύο ανασκαφικούς πληθυσμούς οι οποίοι αναδείχθηκαν στον ναό του Αγίου Σπυρίδωνα (13ος-16ος αιώνας) και στο οικογενειακό παρεκκλήσιο της οδού Αγησάνδρου (12ος-14ος αιώνας). Ο προσδιορισμός των δημογραφικών παραμέτρων των δύο πληθυσμών πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με προτυπωμένες ανθρωπολογικές μεθόδους. Η διερεύνηση των εκδηλώσεων παθολογίας από τα οστά πραγματοποιήθηκε με μακροσκοπικό έλεγχο, παρατήρηση με στερεοσκοπικό μικροσκόπιο, απεικονιστική ανάλυση με ακτίνες Χ και υπολογιστική τομογραφία. 443 Αποτελέσματα Οι δύο σκελετικοί πληθυσμοί οι οποίοι αναδείχθηκαν στο ναό του Αγίου Σπυρίδωνα και στο νεκροταφείο της οδού Αγησάνδρου ανέδειξαν ελάχιστο αριθμό ατόμων 157 και 114 και αναλογίες ενηλίκων προς ανηλίκους σκελετούς 92/65 και 54/60, αντίστοιχα. Στην παρούσα μελέτη αναδείχτηκαν διαφορές ανάμεσα στους δύο ανασκαφικούς πληθυσμούς της Ρόδου που αφορούν στα δημογραφικά τους χαρακτηριστικά καθώς και στις εκδηλώσεις οστικών αλλοιώσεων και στην έκφραση σκελετικών δεικτών που συνδέονται με ευρύ φάσμα παθολογίας. Διαπιστώθηκε ότι η κατά ηλικία κατανομή διέφερε μεταξύ των πληθυσμών των δύο νεκροταφείων σε στατιστικά σημαντικό βαθμό (p |
