| Popis: |
Wystąpienie ma na celu przedstawienie w przeglądowej formie głównych punktów stycznych między praktyką medyczną a literaturoznawstwem na tle najnowszych teorii i tendencji badawczych. Szczególnie interesujące będzie zarysowanie możliwości wykorzystania narzędzi z obszaru rozwijających się studiów nad chorobą jako fenomenem kulturowym do badania tekstów literackich funkcjonujących jako gatunki literatury cierpienia i piśmienności chorobowej. Do kanonu omówień problemu literatury patograficznej zalicza się publikacje Arthura Kleinmana, Anne Hawkins Reconstructing Ilness, Arthura W. Franka The Wounded Storyteller oraz Thomasa Cousera Recovering Bodies. Wspólnym elementem omawianych atunków jest poetyka choroby i wykorzystanie strategii narracyjnych prezentujących oświadczenie medyczne. W związku z coraz większą popularnością i zróżnicowaniem tzw. piśmienności chorobowej konieczne wydaje się wprowadzenie rozróżnienia między autopatografią a patografią, gdzie autopatografia to - w odróżnieniu od patografii - narracja tworzona przez człowieka chorego, pacjenta, swoista autobiografia chorego (w formie różnych egodokumentów tematyzujących chorobę - listów, dzienników, pamiętników itd.), subiektywna narracja autobiograficzna o chorobie. Autorka skoncentruje się na teorii defektu, narracjach maladycznych oraz zwrocie ku medycynie narracyjnej w literaturoznawstwie. The aim of this paper is to provide an overview of the relations between medical practice and literary studies against the background of the latest theories and research trends. It will be particularly interesting to outline the possibility of using tools from the field of the developing studies of illness as a cultural phenomenon in reviewing the genres of the literature of suffering and illness. The canon of pathographic literature discussions includes publications by Arthur Kleinman, Anne Hawkins, Arthur W. Frank and Thomas Couser. A common element of the discussed genres is the poetics of illness and the use of narrative strategies that present the medical experience. Due to the growing popularity and diversity of the so-called illness writing, it seems necessary to distinguish between autopathography and pathography, where autopathography is a narrative created by an ill person/patient, a specific autobiography (in the form of various ego-documents discussing the illness - letters, diaries, memoirs, etc.), a subjective autobiographical narrative about the illness. The article will then focus on the theory of defect, maladic narratives and the turn towards narrative medicine in literary studies. |
