Tip 2 Diyabetik Erkeklerde Klinik ve Biyokimyasal Olarak Hipogonadizmin Değerlendirilmesi
| Autor: | Mustafa Tekce, Asuman Orcun, Mehmet Ali Ustaoğlu, Mehmet Sargin, Sakin Tekin, Tülay Karabayraktar, Sule Temizkan, Berfu Çınkıt, Buket Tekin Vatansever |
|---|---|
| Jazyk: | angličtina |
| Rok vydání: | 2015 |
| Předmět: |
lcsh:R5-920
Health (social science) tip 2 diyabet Health Policy lcsh:R Public Health Environmental and Occupational Health Medicine (miscellaneous) lcsh:Medicine biochemical and clinical hypogonadism clinical and biochemical hypogonadism men with type 2 dm Family Practice biyokimyasal ve klinik hipogonadizm type 2 diabetes lcsh:Medicine (General) |
| Zdroj: | Ankara Medical Journal, Vol 15, Iss 4 (2015) |
| ISSN: | 2148-4570 |
| Popis: | Giris: Erkeklerde hipogonadizm, serum androjen seviyelerindeki azalma ile karakterize klinik ve biyokimyasal bir durumdur. Diyabetik erkeklerde diyabetik olmayanlara gore testosteron duzeylerinin daha dusuk oldugu calismalarda gosterilmistir. Biz de bu calismamizda diyabetik erkeklerde ve yas uyumlu kontrol grubunda klinik ve laboratuvar olarak saptanmis hipogonadizmin sikligini karsilastirmayi amacladik. Materyal ve Metot: Calismaya 1– 15 Temmuz 2012 tarihleri arasinda Dr. Lutfi Kirdar Kartal Egitim ve Arastirma Hastanesi Diyabet Poliklinigine basvuran ardisik 65 DM tip 2 hastasi alindi. Kontrol grubuna, calisma grubuyla yaslari benzer, diyabeti olmayan 40 erkek alindi. Tum katilimcilarin, antropometrik olcumleri, biyokimyasal ve hormonal tetkikleri degerlendirmeye alindi. Bioavailable ve serbest testosteron degeri hesaplamasi ‘International Society For The Study of The Aging Male’in resmi sitesindeki (www.issam.ch) otomatik hesaplama ekranindan, total testosteron, seks hormon baglayici globulin (SHBG) ve albumin degerleri kullanilarak yapildi. Bulgular: Diyabetik hastalarin ve kontrol grubunun yas ortalamalari sirasiyla 52,2 ± 5,0 ve 50,8 ± 6,0 yil, beden kitle indeksi ortalamalari 27,8±2,9 ve 27,9±3,9 kg/m 2 ve bel cevresi ortalamalari 100,8±7,3 ve 97,9±17,5 cm olarak tespit edildi. Diyabetik grupta kontrol grubuyla kiyaslandiginda total testosteron ve SHBG duzeylerinin istatistiksel olarak anlamli daha dusuk oldugu saptandi (sirasiyla p= 0,005 ve p= 0,02., Diyabetik hastalarda, total testosteron duzeylerine gore, %8,2 hastada belirgin hipogonadizm, % 29,5 hastada sinirda hipogonadizm, kontrol grubunda ise % 5,7 hastada belirgin hipogonadizm, % 20 hastada sinirda hipogonadizm tespit edildi, Iki grup arasinda istatistiksel anlamli fark saptanmadi. Diyabetik grupta Aging Male Symptoms Sorgulama Formu (AMS-SF) skorlarina gore hipogonadizm semptomlari degerlendirildiginde % 11 ciddi semptomatik, % 30,2 orta semptomatik, % 34,9 dusuk semptomatik oldugu saptandi, Kontrol grubunda AMS-SF skorlarina gore hipogonadizm semptomlari degerlendirildiginde % 2,5 ciddi semptomatik, % 15 orta semptomatik, % 47,5 dusuk semptomatik oldugu saptandi. Diyabetik grup ile kontrol grubu arasinda hipogonadizm semptomlarinin siddeti acisindan istatistiksel anlamli bir fark saptandi. Diyabetik grupta antropometrik olcumlerden bel cevresi ve beden kitle indeksi (BKI) ile, kontrol grubunda ise bel cevresi ile total testosteron ve bioavailable testosterone arasinda negatif korelasyon saptandi. Sonuc: Tip 2 diyabetik erkeklerde kontrol grubuyla kiyaslandiginda total testosteron duzeyi dusuk saptanmasina ragmen biyokimyasal hipogonadizm sikliginda artis saptanmadi. Bununla birlikte klinik acidan ciddi ve orta semptomatik hipogonadizm sikliginda artis oldugu gosterilmistir, Ayrica diyabetik hastalarda bel cevresi ve BKI degerleri ile ve kontrol grubunda sadece bel cevresi ile total testosteron duzeylerinin negatif iliskili oldugu gosterilmistir. |
| Databáze: | OpenAIRE |
| Externí odkaz: |
|