Liability of online service providers under Article 17 of Directive (EU) 2019/790

Přispěvatelé: Μαρκέλλου, Μαρίνα, Σχολή Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών. Τμήμα Ψηφιακών Συστημάτων, Δίκαιο και Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών (MSc in Law and Information and Communication Technologies)
Jazyk: Greek, Modern (1453-)<br />Greek
Rok vydání: 2023
Předmět:
Popis: Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η διερεύνηση της ευθύνης των παρόχων επιγραμμικών υπηρεσιών διαμοιρασμού περιεχομένου για χρήση περιεχομένου προστατευόμενου από δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας και συγγενικά δικαιώματα κατά το άρθρο 17 της ευρωπαϊκής Οδηγίας 2019/790 για τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας και τα συγγενικά δικαιώματα στην Ψηφιακή Ενιαία Αγορά. Στο πρώτο Κεφάλαιο, εστιάζουμε στο προϊσχύον νομικό πλαίσιο ευθύνης και ιδίως στο δικαίωμα παρουσίασης έργων στο κοινό κατά το άρθρο 3 της Οδηγίας 2001/29/ΕΚ, στο καθεστώς «ασφαλούς λιμένα» απαλλαγής για τους παρόχους υπηρεσιών φιλοξενίας κατά το άρθρο 14 της Οδηγίας 2000/31/ΕΚ και στη δυνατότητα λήψης ασφαλιστικών μέτρων σε βάρος των διαμεσολαβητών κατά το άρθρο 8 παράγραφος 3 της Οδηγίας 2001/29/ΕΚ. Κατόπιν προχωρούμε στην εξέταση του ισχύοντος καθεστώτος ευθύνης κάνοντας λόγο για την πορεία προς την υιοθέτηση της Οδηγίας 2019/790, τις στοχεύσεις της μεταρρυθμιστικής πρωτοβουλίας την οποία ανέλαβε ο ενωσιακός νομοθέτης, τα σημεία-κλειδιά του άρθρου 17 και τις κατευθυντήριες οδηγίες που εξέδωσε η Επιτροπή σχετικά με την επίμαχη διάταξη. Στο επόμενο Κεφάλαιο, αναλύουμε την απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην υπόθεση C-401/19, η οποία αφορά προσφυγή ακυρώσεως του άρθρου 17 που άσκησε η Πολωνία κατά του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε ένα τέταρτο και τελευταίο Κεφάλαιο, προσεγγίζουμε την «επόμενη ημέρα» υπό το φως της ενσωμάτωσης του άρθρου 17 από τα κράτη μέλη και του Κανονισμού (ΕΕ) 2022/2065 ο οποίος αντικαθιστά το καθεστώς ευθύνης των άρθρων 12 έως 15 της Οδηγίας 2000/31/ΕΚ που ισχύει για περισσότερο από δύο δεκαετίες για τους φορείς παροχής υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας με τα άρθρα 4 έως 6 και 8 του Κανονισμού και εισάγει καθήκοντα δέουσας επιμέλειας για τους παρόχους ενδιάμεσων υπηρεσιών σηματοδοτώντας το πέρασμα σε μία νέα εποχή.
The purpose of this essay is the examination of the liability of online content-sharing service providers for use of content protected by copyright and related rights under Article 17 of Directive (EU) 2019/790 on copyright and related rights in the Digital Single Market. In the first Chapter, we focus on the pre-existing legal framework of liability, in particular the right of communication to the public of works under Article 3 of the Directive 2001/29/EC, the “safe harbor” liability exemption regime for hosting service providers under Article 14 of the Directive 2000/31/EC and the possibility to apply for an injunction against intermediaries under Article 8(3) of the Directive 2001/29/EC. We then proceed to examine the existing liability regime, discussing the path towards the adoption of the Directive (EU) 2019/790, the objectives of the reform initiative undertaken by the EU legislator, the key points of Article 17 and the guidance issued by the Commission regarding the provision at issue. In the next Chapter, we analyze the decision reached by the Court of Justice of the European Union in case C-401/19 concerning the action of annulment of Article 17 brought by Poland against the European Parliament and the Council of the European Union. In a fourth and final Chapter, we approach the “next day” in light of the transposition of Article 17 by member states and the Regulation (EU) 2022/2065 which replaces the liability regime of Articles 12 to 15 of the Directive 2000/31/EC in force for more than two decades for information society service providers with Articles 4 to 6 and 8 of the Regulation and introduces due diligence obligations for providers of intermediary services marking the beginning of a new era.
Databáze: OpenAIRE
Externí odkaz: