| Popis: |
Część 2 opracowania jest poświęcona perspektywom uregulowania pracy zdalnej w kodeksie pracy. Autor prezentuje pogląd, że de lege ferenda istotą pracy zdalnej jest jej umiejscowienie w domu, czyli w sferze prywatnej pracownika. Jego zdaniem praca w zakładzie pracy oraz praca w domu mogą stać się równorzędnymi wariantami stosunku pracy. Celowe jest zatem nowe spojrzenie na koncepcję stosunku pracy, przy czym pożądana byłaby nowelizacja art. 22 kp oraz 29 kp. Możliwość wykonywania pracy w domu powinna stać się istotnym elementem umowy o pracę. Autor opowiada się za szerokim zakresem przedmiotowym pracy zdalnej. Na gruncie kodeksu pracy pracodawcy i pracownikowi powinien przysługiwać szeroki margines swobody w kwestii uzgadniania warunków wykonywania pracy zdalnej. Part 2 of the elaboration is dedicated to the perspectives of introducing provisions on remote work into the Labour Code. Author argues that de lege ferenda the essence of remote work amounts to work performance at home, i.e. in private sphere of an employee. In his opinion, work at the establishment and work at home will become equivalent options of an employment relationship. Therefore, it is appropriate to reconsider the concept of an employment relationship, and to amend art. 22 LC and 29 LC. The admissibility of work performance at home should become an essential component of an employment relationship. Author is of the opinion that the material scope of application of remote work should be broad. Under the Labour Code, employer and employee should enjoy a broad margin of discretion on determining the conditions of remote work performance. |
