Gilles Deleuze ve Felix Guattari’nin Şizoanaliz Kavramının Sinemaya Yansıması: İyi İş Filminin Şizoanalitik Bir İncelemesi
| Autor: | Azime CANTAŞ |
|---|---|
| Jazyk: | turečtina |
| Rok vydání: | 2022 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | Volume:, Issue: 37 34-59 Galatasaray University Journal of Communication Galatasaray Üniversitesi İletişim Dergisi Université Galatasaray Revue de Communication |
| ISSN: | 1305-2411 2548-124X |
| Popis: | Yeni Aşırıcılık ya da Beden Sineması olarak anılan yeni tarz, avangart bir Fransız film hareketi olarak görülmektedir. Bu yaklaşım içinde değerlendirilen filmler, izleyiciler için bedene yönelik duygulanımsal ve genellikle saldırgan sorgulamalar yoluyla, iğrenmeye yol açsa bile kolayca unutulmayan film deneyimleriyle sonuçlanır. Bu akımın önemli yönetmenlerinden Claire Denis üzerine, Türkiye’de popüler sinema dergileri dışında akademik bir çalışma yapılmamış olması, çalışmanın önemini ortaya koymaktadır. Çalışmada Deleuze ve Guattari’nin psikanalize karşı önerdikleri şizoanaliz kavramı ile Claire Denis’in İyi İş filmi ilişkilendirilerek, felsefi eleştiri yapılmaktadır. Oluş ve akış filozofu olan Deleuze’ün şizoanalitik yaklaşımı sinemada aranırken, onun öne sürdüğü yatay bir sarmal oluşturulmuştur. Şizoanalizin işlevi, moleküler arzuyu molar temsilin kısıtlamalarından kurtarmaktır. Filmin sinematografik biçimlerinin zaman- imgeye uygunluğu ve karakterlerin dönüşümü, bu işlevi karşıladığını göstermektedir. The new genre, known as the New Extremism or Cinema of the Body, is seen as an avant-garde French film movement. Films evaluated within this approach result in film experiences that are not easily forgotten, even if they cause disgust, through affective and often aggressive interrogations of the body for the audience. The fact that there has not been any academic study on Claire Denis, one of the important directors of this movement, other than popular cinema magazines in Turkey, reveals the importance of the study. In the study, philosophical criticism is made by associating the concept of schizoanalysis, which Deleuze and Guattari suggest against psychoanalysis, and Claire Denis’s Beau Travail movie. While the schizoanalytic approach of Deleuze, who is a philosopher of becoming and flow, is sought in cinema, a horizontal spiral that he suggests is created. The function of schizoanalysis is to free molecular desire from the restrictions of molar representation. The conformity of the cinematographic forms of the film with the time-image and the transformation of the characters show that it meets this function. Le nouveau genre, connu sous le nom de Nouvel extrémisme ou Cinéma du corps, est perçu comme un mouvement cinématographique français d'avant-garde. Les films évalués dans cette approche aboutissent à des expériences cinématographiques difficiles à oublier, même si celles-ci provoquent le dégoût, à travers des interrogations affectives et souvent agressives du corps pour le public. Le fait qu'il n'y ait pas eu d'étude académique sur Claire Denis, l'une des réalisatrices importantes de ce mouvement, autre que certains articles dans les magazines de cinéma populaires en Turquie, révèle l'importance de l'étude. Dans ce travail, la critique philosophique est faite en associant le concept de schizo-analyse, que Deleuze et Guattari proposent contre la psychanalyse, et le film Beau Travail de Claire Denis. Alors que l'approche schizo-analytique de Deleuze, philosophe du devenir et du flux, était recherchée au cinéma, une spirale horizontale qu'il proposait se créait. La fonction de la schizo-analyse est de libérer le désir moléculaire des contraintes de la représentation molaire. La conformité des formes cinématographiques du film avec l'image-temps et la transformation des personnages montrent qu'il remplit cette fonction. |
| Databáze: | OpenAIRE |
| Externí odkaz: |
|