| Přispěvatelé: |
Dicle Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Cerrahi Tıp Bilimleri Bölümü, Genel Cerrahi Ana Bilim Dalı, Başol, Ömer, Bilge, Hüseyin, Akpulat, Faik Veysel, Yaman, Gizem, Oğuz, Abdullah |
| Popis: |
Objective: Rectal prolapse is a rare condition characterized by protrusion of the rectum with all its layers from the anus. It is a disease that causes social and functional problems. In this study, it was aimed to investigate the abdominal and perineal approaches together with postoperative early and late results in our patients who underwent surgical treatment for rectal prolapse. Method: The records of 39 patients who were operated on with the diagnosis of rectal prolapse between 2010 and 2020 in the Department of General Surgery, Dicle University Faculty of Medicine were evaluated retrospectively. Demographic and physical examination findings of the patients, surgical methods applied, early and late postoperative complications, recurrence and mortality rates were recorded. Results: The most common complaints on admission to the hospital were gas control disorder, difficulty in defecating and getting wet with mucus. On physical examination, stage 1 rectal prolapse was found in 12.8% of the patients, and full-thickness prolapse was found in the other patients. The mean age of 39 patients included in the study was 36 (14- 88) years. Of the patients included in the study, 14 (35.9%) were female and 25 (64.1%) were male. Surgery was performed with an abdominal and perineal approach in 53.8% of the patients, while laparoscopy was performed in 46.2%. The most frequently used abdominal surgical technique was Notaras (35.8%). The most common perineal approach technique was Altemeier (5.1%). Patients who underwent the perineal approach were older and had a shorter hospital stay, and it was often performed under regional anesthesia. Complications developed in the early postoperative period in 10.4% of the patients. The median hospital stay was 5 days (2-19) and the follow-up period was 13 months (9-19). Postoperative mortality did not occur in any of the patients. Hospital stay was significantly shorter in patients who underwent laparoscopic surgery. There was no statistical difference in terms of early postoperative complications and recurrence. Conclusion: Although more than a hundred surgical procedures have been described to date for the treatment of rectal prolapse, the ideal treatment method is still unclear. In terms of surgical treatment, the results of abdominal or perineal approaches to be applied are similar, considering the risk factors, patient findings and surgeon’s experience. Amaç: Rektal prolapsus, rektumun tüm katmanlarıyla birlikte anüsten çıkması ile karakterize nadir bir durumdur. Sosyal ve fonksiyonel sorunlara neden olan bir hastalıktır. Bu çalışmada, rektal prolapsus için laparoskopik ve açık cerrahi yöntemin postoperatif erken ve geç sonuçlarının araştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Genel Cerrahi Anabilim Dalı’nda 2010-2020 yılları arasında rektal prolapsus tanısıyla ameliyat edilen 39 hastanın kayıtları geriye dönük olarak değerlendirildi. Demografik ve fizik muayene bulguları, cerrahi yöntem, postoperatif erken ve geç komplikasyonlar, morbidite ve mortalite oranları kaydedildi. Bulgular: Hastaneye başvuruda en sık başvuru şikayetleri gaz kontrol bozukluğu, dışkılamada güçlük ve mukusla ıslanma idi. Fizik muayenede hastaların %12,8’inde evre 1 rektal prolapsus, diğer hastalarda tam kat prolapsus saptandı. Çalışmaya alınan 39 hastanın yaş ortalaması 36 (14- 88) idi. Çalışmaya alınan hastaların 14’ü (%35,9) kadın, 25’i (%64,1) erkekti. Hastaların %53,8’ine açık karın cerrahisi yapılırken, %46,8’ine laparoskopi yapıldı. En sık kullanılan abdominal cerrahi teknik Notaras (%35,8) idi. En yaygın perineal yaklaşım tekniği Altemeier (%5,1) idi. Perineal yaklaşım uygulanan hastalar daha yaşlıydı ve hastanede kalış süreleri daha kısaydı ve sıklıkla bölgesel anestezi altında uygulanıyordu. Hastaların %10,4’ünde erken postoperatif dönemde komplikasyon gelişti. Ortanca hastanede kalış süresi 5 gün (2-19), takip süresi 13 ay (9-19) idi. Hiçbir hastada postoperatif mortalite olmadı. Laparoskopik cerrahi uygulanan hastalarda hastanede kalış süresi anlamlı olarak daha kısaydı. Erken postoperatif komplikasyonlar ve nüks açısından istatistiksel olarak fark yoktu. Sonuç: Rektal prolapsusu olan hastanın risk faktörleri göz önüne alındığında hem laparoskopik hem de açık cerrahi yaklaşımların sonuçları benzerdir. Cerrahın deneyimine ve hastane olanaklarına göre cerrahi yöntemi seçmek gerekir. |
