Grzechy po włosku według Federica Felliniego. Rzymski tryptyk zatracenia i zanikanie świętości
| Autor: | Iwona Kolasińska-Pasterczyk |
|---|---|
| Rok vydání: | 2022 |
| Předmět: |
Federico Fellini
Kuszenie doktora Antoniego Temptation of Dr. Antonio apokalypse Rome ugliness as an aesthetic category the triptych of perdition Słodkie życie apokalipsa tryptyk zatracenia brzydota jako kategoria estetyczna Sweet Life zanikanie świętości Rzym the disappearance of holiness desacralization desakralizacja |
| Zdroj: | Załącznik Kulturoznawczy. :341-379 |
| ISSN: | 2392-2338 |
| DOI: | 10.21697/zk.2022.9.18 |
| Popis: | Tekst dotyczy nieformalnego tryptyku rzymskiego Federico Felliniego: Słodkie życie (1960), Kuszenie doktora Antoniego (epizod z filmu Boccaccio 70, 1962) i Rzym (1972) stanowiącego rewers "trylogii odkupienia" z lat 1954-1957. Trzy filmy Felliniego (wizje Rzymu i jego mieszkańców) zostały potraktowane jako odpowiedniki paneli tryptyków malarskich, a więc składające się na pewną całość, którą można odczytywać zarówno diachronicznie, jak synchronicznie. Odczytane symultanicznie tworzą rzymski tryptyk zatracenia diagnozujący zanikanie świętości. Podobnie jak w tryptykach malarskich, gdzie panele boczne są do siebie w jakimś sensie podobne a kompozycja centralna stanowi względem nich pewien kontrast (nie oznaczający odrębności), tak w Słodkim życiu i Rzymie Fellini dał portrety zbiorowe (w pierwszym wyłącznie elity towarzyskiej, w drugim populus romanus), zaś w Kuszeniu doktora Antoniego – portret jednostki (ale przeciętnego Włocha). Akcent został położony na to, w jaki sposób w każdej z odsłon rzymskiego tryptyku Fellini diagnozuje stan kultury chylącej się ku upadkowi (w następstwie "grzechów po włosku"). Tryptyk spaja temat zepsucia i zanikania świętości. Słodkie życie to dekadencja (dotykająca elitę), Kuszenie… to walka z własnymi demonami (jednostki), a Rzym – proroctwo apokalipsy. Interpretacja została ukierunkowana na to, jak Fellini w tych trzech filmach ukazuje desakralizację świata. The text concerns the informal Roman triptych by Federico Fellini: Sweet Life (1960), The Temptation of Dr. Antonio (an episode from the film Boccaccio 70, 1962) and Rome (1972), which is a reverse of the "trilogy of redemption" of 1954-1957. Three of Fellini`s films (visions of Rome and its inhabitants) were treated as counterparts of the panels of painting triptychs, thus making up a whole that can be read both diachronically and synchronously. Read simultaneously, they form the Roman triptych of perdition diagnosing the disappearance of holiness. As in the painting triptychs, where the side panels are somewhat similar to each other and the central composition is a certain contrast to them (not denoting distinctiveness), in Sweet Life and Rome Fellini gave collective portraits (in the first only the social elite, in the second populus romanus), and in The Temptation of Dr. Antonio – a portrait of an individual (but an average Italian). The emphasis was placed on how, in each of the installments of the Roman triptych, Fellini diagnoses the condition of a culture that is declining (as a result of "sins in Italian"). The triptych is tied together the theme of corruption and the disappearance of holiness. Sweet Life is decadence (affecting the elite), Temptation… is a fight against one`s own demons (individuals), and Rome is a prophecy of the apocalypse. The interpretation was focused on how Fellini in these three films shows the desacralization of the world. |
| Databáze: | OpenAIRE |
| Externí odkaz: |
|