| Popis: |
W literaturze dotyczącej ekstremizmu prawicowego w powojennych Niemczech wskazuje się zazwyczaj trzy fale popularności skrajnej prawicy. Najbardziej znany sposób periodyzacji zaproponowany został przez Ekkarta Zimmermanna i Thomasa Saafelda, a następnie przejęty przez znaczną część badaczy w obszarze anglojęzycznym. Niemniej jednak istnieją także inne możliwości podziału historii niemieckiej skrajnej prawicy - na cztery bądź więcej faz. Największym mankamentem dostępnych periodyzacji jest to, że nie obejmują one okresu kryzysu migracyjnego, mającego kluczowe znaczenie dla Niemiec, a zwłaszcza dla niemieckiej sceny politycznej. Niniejszy artykuł usiłuje wypełnić tę lukę. Autorka rozważa w nim prawdopodobieństwo hipotezy zakładającej, że w ostatnich latach mamy do czynienia z nową falą ekstremizmu prawicowego, a także przedstawia na jej poparcie liczne dowody. The academic literature generally recognizes three waves of popularity for the extreme right in postwar Germany. The most common periodization was devised by Ekkart Zimmermann and Thomas Saafeld and recognized by the vast majority of academics working in the English language. Nevertheless, there are several other possibilities for structuring the history of the German far right, by dividing it into four or more phases. The biggest shortcoming of the various periodizations is the fact that they do not cover the period of the migration crisis - a time of huge importance for Germany as a country and the German political scene in particular. This article aims at filling this gap. The author considers the plausibility of the hypothesis that over recent years, there has been a new wave of right-wing political extremism and provides substantial evidence for its existence. |
