| Popis: |
Bu çalışmanın amacı hemşirelik öğrencilerinin fizik muayene becerilerini kullanmadaki algıladıkları engelleri belirlemek idi. Tanımlayıcı ve kesitsel tipteki bu çalışma, bir devlet üniversitesi’nin Sağlık Bilimleri Fakültesi hemşirelik bölümünde yürütüldü. Araştırmanın evrenini hemşirelik lisans (ikinci, üçüncü dördüncü sınıf) öğrencileri (n=630) oluşturdu. Örneklem seçim yöntemine gidilmedi. Anketi doldurmaya gönüllü tüm öğrenciler (n=512) çalışmaya dahil edildi. Veriler öğrencilerin tanıtıcı bilgileri ve fizik muayene (FM) yapmaya yönelik algıladıkları engellerlerle ilgili soru formu aracılığıyla toplandı. Veriler sayı ve yüzde hesaplamalarıyla değerlendirildi. Öğrencilerin yaş ortalaması 21.28±1.40 idi. Öğrencilerin %74.4’ünün kadın, %37.3’ünün dördüncü sınıf, ve %40.6’sının C1/C2 (60-69) notla sağlığı değerlendirme dersini geçtiği belirlendi. Öğrenciler “kendilerinden kaynaklı algıladıkları engelleri”, fizik muayene (FM) sadece hasta kötüleştiğinde (%88.5) yapılır, FM yapma hemşirelik bakım kalitesini arttırmaz (%87.5), FM yapmak gerekli değildir (%85.2), FM yapmak zaman kaybına neden olur (%83.2), FM yapma hemşirenin rolü değildir (%80.7) şeklinde ifade ettikleri saptandı. Öğrencilerin “hasta ve hasta yakınlarından kaynaklı engelleri, hasta yakınları (%78.9) ve hastalar (%77.5) FM yapmaya izin vermiyor, hastanın genel durumu fizik muayene yapmaya uygun olmayabilir (%72.5) şeklinde ifade ettikleri tespit edildi. Öğrencilerin “eğitim ile ilgili algıladıkları engelleri” ise fizik muayenenin anlatıldığı ders süresi yeterli değil, klinik uygulamalarda öğretim elemanı ve hemşireler fizik muayene için yeterince rol model olmuyor şeklinde ifade ettikleri belirlendi. Öğrenciler fizik muayene yapmayı gereksiz bulmaktadır. Bu durumda fizik muayene yapma konusunda en büyük engel öğrencilerin kendilerinden kaynaklanmaktadır. Buna klinik uygulama ve eğitime ilişkin engeller izlemiştir. Öğrencilerin fizik muayenenin gerekliliği konusunda davranış değişikliği sağlanması için uygun yaklaşımlar gereklidir. |
