| Popis: |
Aim: Tigecycline has been approved by the Food and Drug Administration for the treatment of complicated intra-abdominal infections, skin and soft tissue infections and community-acquired pneumonia. In our study, we examined the efficacy of tigecycline in clinical practice and reported real life data from our hospital over a period of five years. Methods: The study was conducted between 2008 and 2013 on patients who received tigecycline for longer than 48 hours in Ankara Training and Research Hospital. Clinical success was defined as clinical recovery and microbiological cure in patients who used tigecycline. Any reason for discontinuation of tigecycline treatment was considered a clinical failure. Results: In our hospital, 320 patients were administered tigecycline between 2008 and 2013. Tigecycline was mainly used for pneumonia and skin and soft tissue infections. Tigecycline was used as monotherapy in 174 patients (54.1%). The most frequently isolated agent in tigecycline-treated patients was Acinetobacter baumannii (43.4%) followed by Enterococcus (6.9%). A change in treatment was not considered necessary in 243 (75.9%) patients who received tigecycline, while it was changed in 77 patients (24.1%). Conclusion: In conclusion, the use of tigecycline can be an effective treatment choice, either as monotherapy or as a combination antibiotic therapy. Amaç: Komplike intraabdominal enfeksiyonlar, deri ve yumuşak doku enfeksiyonları ve toplum kökenli pnömoni tedavisi için Tigesiklin kullanımına Gıda ve İlaç Dairesi tarafından onay verilmiştir. Çalışmamızda; beş yıllık süreçte hastanemiz bünyesinde tigesiklin kullanımının klinik pratikteki yeri irdelenmiş ve gerçek yaşam verileri sunulmuştur. Yöntemler: Çalışma, 2008 ve 2013 yılları arasında, Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde, 48 saatten daha uzun süre ile tigesiklin kullanılan hastaların verileri retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Klinik başarı, tigesiklini tek başına veya kombinasyonda kullanan hastaların tümünde klinik iyileşme ve mikrobiyolojik kür sağlanması olarak tanımlanmıştır. Herhangi bir nedenle tigesiklin tedavisinin kesilmesi klinik başarısızlık olarak tanımlanmıştır. Bulgular: Hastanemizde, 2008-2013 tarihleri arasında 320 hastaya tigesiklin kullanılmıştır. Tigesiklin en sık pnömoni ve deri-yumuşak doku enfeksiyonlarının tedavisinde kullanılmıştır. Hastaların 173’ünde (%54,1) monoterapi olarak kullanılmıştır. Hastalarda en sık izole edilen etken Acinetobacter baumannii olup (%43,4), ikinci sıklıkta Enterococcus izole edilmiştir (%6,9). Tedavi alan hastaların 243’ünde (%75,9) tedavi değişikliğine gerek görülmemiş olup 77 hastada (%24,1) tedavi değiştirilmiştir. Sonuç: Sonuç olarak, çoğul dirençli bakteri enfeksiyonlarının tedavisinde, monoterapi ya da kombinasyon olarak kullanıldığında tigesiklin bir seçenek olarak düşünülmelidir. |
