| Popis: |
Tekst porusza problem związków rodzaju gramatycznego oraz ewentualnego istnienia bądź nieistnienia związków asymetrii językowo-rodzajowej z myśleniem i organizacją życia społecznego. Powszechne przekonanie głosi, że język nie tylko opisuje, lecz także stwarza rzeczywistość. Brak symetrii rodzajowej prowadzić ma zatem do szeregu negatywnych zjawisk, które utrudniają kobietom udział w życiu publiczno-politycznym lub nawet je z niego wykluczają. Nie negując całkowicie prawdziwości tego poglądu, tekst pokazuje jednak, że wpływ rodzaju gramatycznego i feminatywów na myślenie oraz na sytuację kobiet jest marginalny. Najpełniej przekonuje o tym porównanie z krajami arabskim oraz Iranem. Język arabski cechuje niemal idealna symetria rodzajowa, a w języku perskim brak rodzaju gramatycznego w ogóle – mimo to sytuacja kobiet w obu obszarach kultury arabsko-muzułmańskiej należy do najgorszych na całym świecie. The text addresses the problem of relationships between grammatical gender and the possible existence of relation between gender-based linguistic asymmetry on the one side, and thinking and organization of social life on the other. It is commonly believed that language not only describes but also creates reality, and the lack of gender-based linguistic symmetry leads therefore to a number of negative phenomena that impede the position of women or even exclude them from participating in public and political life. Not dismissing this view entirely, the texts demonstrates that the influence of grammatical gender and the feminine equivalents on thinking and on the situation of women is marginal. The comparison with the Arab countries and Iran provides the most convincing evidence. Arabic is characterized by an almost ideal symmetry with regard to gender, and Persian has no grammatical gender at all. Despite this fact, the situation of women in both areas of the Arab-Muslim culture is one of the worst in the whole world. |
