| Popis: |
Artykuł poświęcony jest figurze mapy i terytorium w filozofii Catherine Malabou i współczesnej poezji. Problematyzując tradycyjne rozumienie napięcia między mapą a terytorium, Malabou podkreśla fakt, że żadna mapa nie może oderwać się od terytorium, co potwierdza jej analiza tego, jak mózg rozwija się w kontakcie ze środowiskiem. Malabou używa koncepcji kartograficznych opracowując pojęcia “plastyczności” oraz “kartografii świata-mózgu,” które pozwalają ująć to, jak kształtowani jesteśmy przez środowisko, wskazując tym samym sposoby, w jakie możemy wpływać na ten proces. Zastosowanie tej perspektywy do analizy wybranych utworów Elizabeth Bishop i Nigela Forde‟a pozwala ukazać zbieżność poetyk tych autorów z podejściem Malabou i programem teoretycznym ekopoetyki, dając zarazem podstawę do wysunięcia tezy, że poezja dostarcza narzędzi koniecznych do tworzenia lepszych, zrównoważonych “ekologii umysłu”. To zadanie wysuwa się na pierwszy plan w kontekście kryzysu ekologicznego i etycznych wyzwań, jakie niosą ze sobą nastanie epoki antropocenu i rozwój zderegulowanego globalnego kapitalizmu. |
