Serious and permanent damage to the passanger's health and the posiibility of claiming compensation for the non-material damage suffered
| Autor: | Dorota Ambrożuk, Krzysztof Wesołowski |
|---|---|
| Rok vydání: | 2018 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego Problemy Transportu i Logistyki. 42:85-95 |
| ISSN: | 2353-3005 1644-275X |
| DOI: | 10.18276/ptl.2018.42-08 |
| Popis: | Autorzy rozwazają mozliwośc dochodzenia zadoścuczynienia za naruszenie dobra osobistego w postaci prawidlowych relacji rodzinnych przez osoby najblizsze pasazera, ktory doznal ciezkiego uszkodzenia ciala. Mozliwośc ządania takiego zadoścuczynienia dopuścil Sąd Najwyzszy w uchwale z 27 marca 2018 roku, ktora zapadla na tle stanu faktycznego niedotyczącego przewozu, ale z powolaniem przepisow o czynach niedozwolonych, ktore mogą dotyczyc odpowiedzialności przewoźnika za zdrowie podroznego (wobec braku w prawie wewnetrznym regulacji szczegolnej dotyczącej tej odpowiedzialności). Autorzy krytycznie oceniają stanowisko Sądu Najwyzszego. Wskazują, ze istnieje ryzyko odnoszenia go do odpowiedzialności przewoźnika w sytuacji, gdy oparta jest ona wylącznie na przepisach Kodeksu cywilnego o czynach niedozwolonych. Ich zdaniem nie powinno to miec miejsca w tych sytuacjach, gdy podstawą odpowiedzialności są przepisy konwencji miedzynarodowych i rozporządzen unijnych, ktore odpowiedzialnośc przewoźnika za szkody na osobie regulują jako odpowiedzialnośc kontraktową. Autorzy, wskazując na nieadekwatnośc stanowiska Sądu Najwyzszego w odniesieniu do odpowiedzialności przewoźnika, postulują jej unormowanie w prawie wewnetrznym, wzorem konwencji miedzynarodowych. |
| Databáze: | OpenAIRE |
| Externí odkaz: |
|