RESULTS THE USE OF VARIOUS SURGICAL METHODS FOR THE TREATMENT OF PATIENTS WITH DIFFUSE TOXIC GOITER

Autor:	Toleutaev, T.A., Omarov, N.B., Aimagambetov, M.Zh., Bulegenov, T.A., Akparov, T.L., Akhmetzhanova, D.O., Karibayev, K.T.
Jazyk:	angličtina
Rok vydání:	2021
Předmět:	relapse Диффузно-токсический зоб endocrine system эмболизация қалқанша безінің резекциясы resection of the thyroid gland тиреоидэктомия endocrine system diseases Диффузды-токсикалық зоб Diffuse toxic goiter embolization рецидив thyroidectomy резекция щитовидной железы
DOI:	10.34689/sh.2021.23.2.010
Popis:	This article discusses the problems of surgical tactics in diffuse - toxic goiter and its complications, both in the early postoperative period and in the long term. The above complications require surgeons to search for the most optimal method of surgical treatment. Aim: Evaluation of immediate, long-term results and hormonal status with various methods of surgical treatment of diffuse-toxic goiter. Materials and research мethods. The article presents the experience of treating 149 patients. The analysis of immediate and long-term results of surgical interventions in relation to thyroid status is given. In 90 patients, subtotal resection of the thyroid gland was performed, in 31 - thyroidectomy, in 28 cases - embolization of the thyroid artery. Thyroid status was analyzed 1, 6, 12, 24 months after surgery. The patients were divided into subgroups depending on the initial volume of the thyroid gland (less than 45 cm3 and more than 45 cm3). Statistical analysis of numerical series was carried out using the Mann-Whitney method, relative values - using Fisher's two-sided exact test. Research results. A moderate number of postoperative complications was revealed, with a predominance of extirpation of the gland in the group and no extirpation in patients undergoing arterial embolization. On the contrary, a higher incidence of recurrence of the hyperthyroid state was characteristic for the latter group, where it was 28.6% over a follow-up period of 24 months. With subtotal resection, the corresponding indicator was 14.4%; after extirpation, no cases of relapse were observed. Extirpation led to the development of total hypothyroidism in all patients, in other groups this condition was observed in about half of the cases. An excess of the initial gland volume of 45 cm3was characterized by a sharp increase in the incidence of postoperative hypothyroidism. Conclusions: The use of different approaches to the surgical treatment of diffuse-toxic goiter gives differences in the frequency of perioperative complications (excess during extirpation of the thyroid gland) and late complications. Among the late complications, hypothyroidism dominates, which is subject to compensation with the help of substitution therapy. The frequency of recurrence of thyrotoxicosis has a double dependence on the approach to treatment and the initial volume of the thyroid gland. In order to prevent relapse for surgical treatment of DTG with a gland volume of more than 45 cm3, the most rational is extirpation. В данной статье рассматривается проблемы хирургической тактики при диффузно - токсическом зобе и ее осложнениях, как в раннем послеоперационном периоде, так и в отдаленном периоде. Вышеуказанные осложнения требуют от хирургов поиска наиболее оптимального метода хирургического лечения. Цель работы: Оценка непосредственных, отдаленных результатов и гормонального статуса при различных методах хирургического лечения диффузно-токсического зоба. Материалы и методы исследования: В статье представлен опыт лечения 149 пациентов. Дан анализ непосредственных и отдаленных результатов хирургических вмешательств в отношении тиреоидного статуса. У 90 больных проведена субтотальная резекция щитовидной железы, у 31 – тироидэктомия, в 28 случаях – эмболизация артерии щитовидной железы. Тиреоидный статус анализировался через 1, 6, 12, 24 месяца после операции. Пациенты были распределены на подгруппы в зависимости от исходного объема щитовидной железы (менее 45 см3 и более 45 см3). Статистический анализ числовых рядов проведен по методу Манна-Уитни, относительных значений – с применением двустороннего точного критерия Фишера. Результаты исследования. Выявлено умеренное число послеоперационных осложнений с преобладанием в группе экстирпации железы и отсутствием у пациентов, подвергавшихся эмболизации артерии. Напротив, более высокая частота развития рецидива гипертиреоидного состояния была характерна для последней группы, где она составила 28,6% за период наблюдения 24 месяца. При субтотальной резекции соответствующий показатель составил 14,4%, после экстирпации случаев рецидива не наблюдалось. Экстирпация привела к развитию тотального гипотиреоза у всех пациентов, в остальных группах это состояние наблюдалось примерно в половине случаев. Превышение исходного объема железы 45 см3 характеризовалось резким ростом частоты развития послеоперационного гипотиреоза. Выводы: Применение различных подходов к оперативному лечению диффузно-токсического зоба дает отличия в частоте периоперационных осложнений (превышение при экстирпации щитовидной железы) и поздних осложнений. Среди поздних осложнений доминирует гипотиреоз, подлежащий компенсации с помощью заместительной терапии. Частота рецидивов тиреотоксикоза имеет двойную зависимость от подхода к лечению и исходного объема щитовидной железы. С целью предотвращения рецидива для оперативного лечения ДТЗ при объеме железы более 45 см3 наиболее рациональной является экстирпация. Бұл мақалада диффузды- токсикалық зоб кезіндегі хирургиялық тактиканың мәселелеріжәне оның операциядан кейінгі ерте кезеңдегі және ұзақ мерзімді асқынулары туралы айтылады. Жоғарыда аталған асқынулар хирургтардан хирургиялық емдеудің оңтайлы әдісін іздеуді талап етеді. Жұмыстың мақсаты: Диффузиялық-токсикалық зобты хирургиялық емдеудің әртүрлі әдістерімен жедел, ұзақ мерзімді нәтижелерді және гормоналды статусты бағалау. Зерттеу материалдар және әдістері. Мақалада 149 науқасты емдеу тәжірибесі көрсетілген. Қалқанша безінің статусына байланысты хирургиялық араласудың жедел және ұзақ мерзімді нәтижелерін талдау берілген. 90 науқасқа қалқаншабезінің субтотальды резекциясы, 31-де- тиреоидэктомия, 28 жағдайда- қалқанша артерия эмболизациясы жасалды. Қалқанша безінің гормоныоперациядан 1, 6, 12, 24 ай өткен соң талданды. Қалқанша безінің бастапқы көлеміне байланысты науқастар кіші топтарға бөлінді (45 см3 аз және 45 см3 артық). Сандық қатарлардың статистикалық талдауы Манн-Уитни әдісі бойынша, салыстырмалы мәндер- Фишердің екі жақты дәл тесті арқылы жүргізілді. Зерттеу нәтижелері. Операциядан кейінгі асқынулардың орташа саны анықталды, топта без экстирпациясы басым болды және артерия эмболизациясына ұшыраған науқастарда экстирпация болмайды. Керісінше, гипертиреоидтық жағдайдың қайталануының жиілігі соңғы топқа тән болды, мұнда ол 24 айлық бақылау кезеңінде 28,6% құрады. Субтотальды резекция кезінде тиісті көрсеткіш14,4% құрады, экстирпациядан кейін рецидив жағдайлары байқалмады. Экстирпация барлық науқастарда жалпы гипотиреоздың дамуына әкелді, басқа топтарда бұл жағдай жағдайлардың жартысында байқалды. Бездің бастапқы көлемінің 45 см3 артық болуы операциядан кейінгі гипотиреоз ауруының күрт өсуімен сипатталды. Қорытынды: Диффузиялық-токсикалық зобты хирургиялық емдеудің әртүрлі тәсілдерін қолдану периоперациялық асқынулардың (қалқанша безінің экстирпациясы кезіндегі артық) және кеш асқынулардың айырмашылықтарын береді. Кеш асқынулардың ішінде гипотиреоз басым, ол ауыстыру терапиясымен өтелуге жатады. Тиреотоксикоздың қайталану жиілігі емдеу тәсіліне және Қалқанша безінің бастапқы көлеміне екі есе тәуелді болады. ДТЖбезінің көлемі45 см3-ден жоғары хирургиялық емдеу кезінде рецидивтің алдын алу үшін ең ұтымдысы - экстирпация Наука и здравоохранение, Выпуск 2 (23) 2021, Pages 103-110
Databáze:	OpenAIRE
Externí odkaz:	https://explore.openaire.eu/search/publication?articleId=doi_________::d053b178e6fd41a5aa3ba0c0ab759b9b Zobrazit plný text záznamu