Μια τυπολογία των λανθανόντων άμεσων συμπληρωμάτων: συνέπειες για την υπόθεση της συμπληρωματικότητας τρόπου/αποτελέσματος
| Jazyk: | Greek, Modern (1453-)<br />Greek |
|---|---|
| Rok vydání: | 2022 |
| Předmět: | |
| DOI: | 10.26262/heal.auth.ir.341289 |
| Popis: | Σκοπός της μεταπτυχιακής διπλωματικής εργασίας ήταν η μελέτη του πλήρους εύρος των λανθανόντων άμεσων συμπληρωμάτων για την Κοινή Νέα Ελληνική και η εξέταση της σωστής χρήσης του διαγνωστικού παράλειψης του άμεσου αντικειμένου των Rappaport-Hovav και Levin (1998). Παρουσιάσαμε την υπάρχουσα βιβλιογραφία και προσθέσαμε σε αυτή νέες τάξεις λανθανόντων συμπληρωμάτων, δημιουργώντας την πλήρη τυπολογία στην πρώτη ενότητα. Στη δεύτερη ενότητα πραγματευτήκαμε ένα σύνολο προβληματικών προβλέψεων που κάνει το προαναφερθέν διαγνωστικό. Δοκιμάσαμε τα είδη των λανθανόντων συμπληρωμάτων που μπορεί να υπάρχουν σε μία πρόταση καθιστώντας τη χρήση του διαγνωστικού εσφαλμένη. Καταλήξαμε ότι από τα τέσσερα είδη λανθανόντων συμπληρωμάτων που υπάρχουν στην Κοινή Νέα Ελληνική, μόνο ένα είδος εγγυάται τη σωστή και ασφαλή χρήση του διαγνωστικού. Στη συνέχεια, παρουσιάσαμε και αναλύσαμε τρεις ρηματικές τάξεις που απειλούν την υπόθεση συμπληρωματικότητας τρόπου-αποτελέσματος (Rappaport-Hovav και Levin, 1998) και εξασφαλίσαμε ότι αυτό συμβαίνει ακόμη και με το λανθάνον συμπλήρωμα όπου το διαγνωστικό παραμένει πλήρως λειτουργικό. Η συνεισφορά της εργασίας είναι διπλή, εφόσον παρέχει μια πλήρη τυπολογία ενός ελάχιστα μελετημένου συστατικού και διασταυρώνει τα είδη αυτού με μία άλλη υπόθεση προς επίρρωση του διαγνωστικού παράλειψης του άμεσου αντικειμένου The aim of the present thesis was the study of the full span of implicit complements in Standard Modern Greek and the examination of the correct use of the diagnostic of direct object omission of Rappaport-Hovav and Levin (1998). We presented the existing literature and added new classes of implicit complements to it, creating the full typology in the first section. In the second section, we discussed a set of problematic predictions that the above-mentioned diagnostic makes. We tested the sorts of implicit complements that can exist in a sentence rendering the use of the diagnostic incorrect. We concluded that out of the four sorts of implicit complements that exist in Standard Modern Greek, only one kind guarantees the correct and safe use of the diagnostic. Then, we presented and analyzed three verb classes that threaten the manner-result complementarity hypothesis (Rappaport-Hovav and Levin, 1998) and we secured that this happens even with the sort of implicit complement with which the diagnostic is fully operative. The contribution of the present thesis is then two-fold, since it provides a full typology of a barely studied constituent and crosses its sets with a distinct hypothesis to corroborate the diagnostic of direct object omission |
| Databáze: | OpenAIRE |
| Externí odkaz: |
|