| Popis: |
Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι η αναγνώριση και ερμηνεία των προτύπων βακτηριακής εποίκισης της φυλλόσφαιρας των φυτών στο Μεσογειακό περιβάλλον. Μελετήθηκαν οκτώ πολυετή είδη, όλα αυτοφυή και συνυπάρχοντα σε ένα Μεσογειακό σύστημα, στη Σιθωνία Χαλκιδικής. Είναι τα αείφυλλα-σκληρόφυλλα Arbutus unedo, Quercus coccifera, Pistacia lentiscus, Myrtus communis, τα ξηρο-ημιφυλλοβόλα (εποχικά διμορφικά) Lavandula stoechas και Cistus incanus, καθώς και τα ποώδη Calamintha nepeta και Melissa officinalis. Τα M. communis, L. stoechas, C. nepeta και M. officinalis συγκροτούν επιπλέον την ομάδα των αρωματικών φυτών. Για την επίτευξη του ως άνω σκοπού, εκτιμήθηκε α) ο βαθμός ομοιότητας των οκτώ ειδών με βάση δομικές και χημικές παραμέτρους, β) το μέγεθος, η διανομή και η εποχική μεταβολή του πληθυσμού βακτηρίων στην επιφάνεια των φύλλων τους, γ) η αντιμικροβιακή δράση των δευτερογενών μεταβολιτών των φύλλων τους, δ) ο μεταβολικός χαρακτήρας των βακτηριακών βιοκοινοτήτων της φυλλόσφαιρας των οκτώ ειδών, ε) ο μεταβολικός χαρακτήρας των εδαφικών βακτηριακών βιοκοινοτήτων της περιοχής όπου φύονται τα οκτώ φυτικά είδη, στ) η λειτουργική ποικιλότητα των επίφυτων και εδαφικών βακτηριακών βιοκοινοτήτων και η μεταξύ τους συγγένεια και ζ) η σχέση μεταξύ μεγέθους βακτηριακού πληθυσμού της φυλλόσφαιρας με δομικούς και χημικούς χαρακτήρες των φύλλων. Από την έρευνα προέκυψε ότι τα αείφυλλα-σκληρόφυλλα ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα είδη που μελετήθηκαν με βάση τα παχύτερα φύλλα τους, το παχύτερο μεσόφυλλο και την απουσία τριχώματος (αδενικού ή μη). Ωστόσο, αναγνωρισμένοι ξηρομορφικοί χαρακτήρες είτε δε συνυπάρχουν σε όλα τα ξηρομορφικά είδη (π.χ. υπεροχή δρυφακτοειδούς έναντι σπογγώδους παρεγχύματος) είτε δεν τα διακρίνουν πάντα από τα υπόλοιπα (π.χ. δείκτης σκληροφυλλίας). Ως προς τα χημικά τους γνωρίσματα, τα πολυετή ποώδη είδη έχουν τις υψηλότερες συγκεντρώσεις αζώτου και φωσφόρου στα φύλλα τους, ενώ τα αείφυλλα-σκληρόφυλλα είδη έχουν τις χαμηλότερες, με τα νεαρά φύλλα να περιέχουν περισσότερο άζωτο, φώσφορο και φαινολικές ενώσεις και λιγότερα διαλυτά σάκχαρα από τα ώριμα. Οι συγκεντρώσεις φωσφόρου και αζώτου σχετίζονται θετικά, ενώ οι συγκεντρώσεις φαινολικών ουσιών και αιθερίων ελαίων σχετίζονται αρνητικά. Οι συγκεντρώσεις των πρωτογενών και δευτερογενών μεταβολικών μεταβάλλονται με το χρόνο εμφανίζοντας διαφορετικά εποχικά πρότυπα. Το μέγεθος του βακτηριακού πληθυσμού της φυλλόσφαιρας των οκτώ φυτικών ειδών κυμαίνεται από μη ανιχνεύσιμο μέχρι 1,4 x 107 CFU g -1 στο C. nepeta, με τα πολυετή ποώδη είδη να συντηρούν σταθερά υψηλούς μικροβιακούς πληθυσμούς και τα αρωματικά φυτά κατά μέσο όρο να έχουν υψηλότερη βακτηριακή εποίκιση από τα άλλα. Οι πληθυσμοί που στηρίζουν τα νεαρά και τα καλοκαιρινά φύλλα είναι μικρότεροι των ώριμων φύλλων και αυτών άλλων εποχών, αντίστοιχα. Από τη φυλλόσφαιρα των Μεσογειακών ειδών που εξετάστηκαν απουσιάζουν τα παγοπυρηνοποιητικά βακτήρια. |
