| Popis: |
Pierre Bourdieu i Tadeusz Kotarbiński byli materialistami. Niemniej to francuski badacz społeczny i – w następnej kolejności – myśliciel był materialistą permanent-nie epistemologicznym (kwestionował i po wielokroć rekonstruował także własne projekty). Ludzkie zachowania badał w trybie nieufności, bez aufania do trwałości ustaleń, kwestio-nując, na ile mogło to przynieść sens, znaczenie otrzymywanych wyników. Natomiast Tade-usz Kotarbiński, charakteryzujący się postawą ateisty naukowego, traktował materializm hi-storyczno-dialektyczny w kontekście teorii bytu społecznego, poszukując supremacji prawdy oraz świata trwałej pewności. Owo zestawienie pozwala przedstawić metodologiczne dylematy prakseologii. Dla Kotarbińskiego prakseologia jest samoistną nauką normatywną, dla Bourdieu zaś ujawnia się spod presji aksjologii – instynktu posiadania, stając się częścią socjologicznej analizy działań (w tym działań komunikacyjnych). |
