| Popis: |
Ważną częścią Tischnera refleksji o człowieku jest tzw. myślenie religijne, które traktuje religię i pisma religijne jako ważne źródło poznania antropologicznego. Tym, co kazało Tischnerowi włączyć religię do swojej filozofii jest bezradność czysto racjonalnego dyskursu w wyjaśnianiu trudnych obszarów dotyczących człowieka, a zwłaszcza problemu zła. Biblia nie jest więc dla Tischnera zbiorem egzemplów i toposów, które mogłyby ilustrować rozwijaną przez niego myśl, ale źródłem, z którego ta myśl paradygmatycznie wyrasta. Przedmiotem artykułu jest ukazanie Biblii jako źródła Tischnerowskiej filozofii człowieka. Myślenie biblijne różni się radykalnie od myśli greckiej. Jest ono o wiele bardziej dialogiczne, badające obszar wolności człowieka, a sama Biblia jest dla Tischnera wielką wizją moralną. Jej cechą charakterystyczną jest posługiwanie się językiem symbolicznym, co domaga się stosowania określonych zasad hermeneutycznych. Artykuł omawia następnie trzy obszary filozofii Tischnera, w których Biblia ujawnia swój źródłowy charakter: problem zła, dramat człowieka i dialogiczność Boga. |
