Βγαίνοντας από την κάμαρα»: Μια γενετική προσέγγιση της γραφής του μυθιστορήματος Έξι νύχτες στην Ακρόπολη του Γιώργου Σεφέρη
| Jazyk: | Greek, Modern (1453-)<br />Greek |
|---|---|
| Rok vydání: | 2022 |
| Předmět: | |
| DOI: | 10.26262/heal.auth.ir.342499 |
| Popis: | Η γραφή του Έξι νύχτες στην Ακρόπολη, του μοναδικού ολοκληρωμένου μυθιστορήματος του Γιώργου Σεφέρη, ξεκίνησε ως μια ενδοστρεφής απόπειρα του νεαρού ποιητή να εκφράσει μυθιστορηματικά προσωπικές του εμπειρίες, και ολοκληρώθηκε χρόνια μετά καταλήγοντας σε ένα ιδιαίτερα πολυσύνθετο και πειραματικό κείμενο. Η παρούσα εργασία εστιάζει στη δημιουργική διαδικασία και εξετάζει τα χειρόγραφα της γραφής του μυθιστορήματος, επιχειρώντας μέσω της άρθρωσης μιας σειράς κριτικών υποθέσεων να ανακαλύψει τον τρόπο με τον οποίο ο Σεφέρης χρησιμοποίησε τα νεανικά του βιώματα ως πρώτη ύλη για την κατασκευή ενός μοντερνιστικού μυθιστορήματος. Αρχικά, παρουσιάζεται το θεωρητικό πλαίσιο, συγκεκριμένα η εξειδικευμένη ορολογία της γενετικής κριτικής η οποία παρείχε τα απαραίτητα εργαλεία για τη διαχείριση του αρχειακού υλικού. Ακολουθεί η επιλεκτική παρουσίαση και η ανάγνωση αποσπασμάτων κειμένου από τα χειρόγραφα, και ταυτόχρονα ο σχολιασμός και η σύγκριση του κειμενικού αυτού υλικού με την εκδομένη εκδοχή του μυθιστορήματος. Τέλος, διαπιστώνεται ότι ο Σεφέρης περιορίζει διαρκώς το αυτοαναφορικό φορτίο των πηγών του κατά την ενσωμάτωσή τους στο μυθιστόρημα, κάτι που μπορεί να ερμηνευτεί ως μια τάση αποπροσωποίησης, μια κίνηση προς τα περισσότερο αντικειμενικά εκφραστικά μέσα του Μοντερνισμού. The writing of Six Nights on the Acropolis, George Seferis’s only completed novel, began as an introspective attempt by the young poet to express his personal experiences in the form of a novel, and was completed years later resulting in a particularly complex and experimental text. The current paper focuses on the creative process and examines the manuscripts of the novel’s writing, attempting by forming a series of critical hypotheses to discover the way in which Seferis utilized his personal experiences as raw material for the construction of a modernist novel. At first, the theoretical framework is presented, specifically the specialized terminology of genetic criticism, which offered the necessary tools to manage the archival material. This is followed by a selective presentation and reading of excerpts from the manuscripts, as well as by commentary and a comparison of this textual material with the novel’s published version. Finally, it is realized that Seferis constantly reduces the self-referential load of his material during its integration into the novel, which can be viewed as a tendency of self-effacement, as a movement towards the more objective expressive means of Modernism. |
| Databáze: | OpenAIRE |
| Externí odkaz: |
|