Ασυνόδευτοι έφηβοι ανήλικοι σε διαμερίσματα ημιαυτόνομης διαβίωσης στη Θεσσαλονίκη: Βιώματα, δυσκολίες, ανάγκες και αποθέματα κατά τη μετα-μεταναστευτική περίοδο

Jazyk: Greek, Modern (1453-)<br />Greek
Rok vydání: 2022
Předmět:
DOI: 10.26262/heal.auth.ir.339417
Popis: Στόχος της παρούσας έρευνας ήταν να διερευνηθούν τα βιώματα, οι δυσκολίες, οι ανάγκες και τα αποθέματα των ασυνόδευτων ανηλίκων που διέμεναν σε διαμερίσματα ημιαυτόνομης διαβίωσης, τα οποία παρέχονται από μη κυβερνητική οργάνωση στη Θεσσαλονίκη. Η διαδικασία συλλογής των δεδομένων έγινε με τη μέθοδο της ημι-δομημένης συνέντευξης. Στη μελέτη συμμετείχαν 12 ασυνόδευτοι ανήλικοι πρόσφυγες ηλικίας 16 έως 18 χρόνων (Μ.Ο.=17 έτη) από το Πακιστάν (Ν=4), την Αφρική (Ν=3), το Αφγανιστάν (Ν=2), τη Συρία (Ν=2) και το Ιράκ (Ν=1). Από την θεματική ανάλυση των συνεντεύξεων τα θέματα που προέκυψαν είναι α. «Οι δυσκολίες σε μια διαδρομή με πολλούς σταθμούς», β. «Οι συναισθηματικές εμπειρίες», γ. «Οι ψυχοκοινωνικές αποσκευές» και δ. «Τα μελλοντικά σχέδια και οι προβληματισμοί». Βρέθηκε πως οι ασυνόδευτοι ανήλικοι βίωναν τραυματικές εμπειρίες κατά την άφιξη και την εγκατάστασή τους στην Ελλάδα που σχετίζονταν με εμπειρίες φυλάκισής τους, συνεχείς μετακινήσεις σε διαφορετικά κέντρα φιλοξενίας, απώλεια προσώπων και το ζήτημα του ασύλου και της λήψης της ιδιότητας του πρόσφυγα. Επιπλέον, η καραντίνα λόγω κορονοϊού αποτέλεσε σημαντικό στρεσογόνο παράγοντα. Ωστόσο, βρέθηκε ότι οι ασυνόδευτοι ανήλικοι διαθέτουν προσωπικές και κοινωνικές πηγές υποστήριξης. Πιο αναλυτικά, η στήριξη σε προσωπικές δυνάμεις, η οπτική στο μέλλον, η στοχοθέτηση και η μελλοντική οικογενειακή επανένωση λειτούργησαν ενισχυτικά στην προσαρμογή τους στη νέα χώρα. Επίσης, οι φίλοι, η δομή, τα πρόσωπα φροντίδας, το σχολείο και η θρησκεία αποτέλεσαν βασικές πηγές υποστήριξης των ασυνόδευτων ανηλίκων. Συνεπώς, στη μελέτη αναδείχθηκαν οι ανάγκες και τα αποθέματα των ασυνόδευτων ανηλίκων, τα οποία μπορούν να αξιοποιηθούν για την κατάλληλη και βέλτιστη υποστήριξη, την εκπαίδευση και το σχεδιασμό προγραμμάτων παρέμβασης, με απώτερο στόχο την ικανοποίηση των αναγκών των ασυνόδευτων ανηλίκων στις δομές φιλοξενίας
The aim of the present research was to investigate the experiences, difficulties, needs and sources of unaccompanied minors living in semi-autonomous living apartments, which are provided by a non-governmental organization in Thessaloniki. The process of data production was done by the method of semi-structured interview. Specifically, 12 unaccompanied minor refugees aged 16 to 18 years (Average = 17 years) from Pakistan (N = 4), Africa (N = 3), Afghanistan (N = 2), Syria (N = 2) and Iraq (N = 1) participated. The issues that emerged from the thematic analysis of the interviews are: a. "Difficulties encountered en route to destinations", b. "Emotional experiences", c. "The psychosocial baggage" and d. "Future plans and concerns". It was found that unaccompanied minors undergo traumatic experiences upon arrival and settlement in Greece related to imprisonment, continuous transfer between refugee camps, loss of familial relationships, the asylum process and the acquisition of refugee status. In addition, coronavirus quarantine was a significant stressor. Therefore, it seemed that the unaccompanied minors have personal and social sources of support. They embolden their mental fortitude by relying on personal strengths, vision for the future, goal setting and future family reunification in order to be able to cope with difficult situations. Friends, structure, caregivers, school and religion are key sources of support for unaccompanied minors. Therefore, the study highlights the needs and sources of unaccompanied minors, which can be used for appropriate and optimal support, training and intervention programs, as the ultimate goal is the needs of unaccompanied minors in the accommodation structures
Databáze: OpenAIRE
Externí odkaz: