| Popis: |
Pacjenci w stanie wegetatywnym wymagają szczególnej i kompleksowej opieki. Niemal we wszystkim są zależni od pomocy innych. Chorzy bardzo poważnie niedomagają, nie są jednak ludźmi umierającym i mogą przeżyć wiele lat. Jednak od kilku dekad pojawiają się w przestrzeni publicznej postulaty depersonalizacji owych pacjentów. Podważane bywa ich prawo do życia, skazuje się ich na śmierć w wyniku zaprzestania nawadniania i odżywiania. Kwestie te niejednokrotnie trafiają na sądową wokandę, choć de facto stanowią przede wszystkim problem natury moralnej, który każe pochylić się nad istotą człowieczeństwa przytłoczonego brzemieniem bezradności i cierpienia. Niniejszy tekst jest próbą zmierzenia się z niektórymi problemami etycznymi zogniskowanymi wokół zaprzestania nawadniania i karmienia osób w stanie wegetatywnym. |
