| Popis: |
Bohaterki powieści Frances Sheridan wydają się uosabiać wszelkie cnoty, wcielając w życie postulat skromności zgodny z oczekiwaniami formułowanymi wobec osiemnastowiecznych kobiet. Do tego stopnia potrafią „trzymać język na wodzy”, że prozę Sheridan można na pierwszy rzut oka postrzegać niczym literacką wersję popularnych wówczas poradników dobrego wychowania. Niemniej szczegółowa analiza języka, składni, toku rozumowania i kobiecej narracji powieści Sheridan ukazuje, do jakiego stopnia powściągliwość i opanowanie bohaterek są wybrane czy wrodzone, na ile zaś zostały zewnętrznie narzucone. W wyznaniach formułowanych przez kobiety w powieściach epistolarnych Sheridan można nieraz usłyszeć inny głos, wówczas narracja przybiera formę dialogu kwestionującego pełną rezerwy postawę bohaterek. |
