| Popis: |
Στόχος της παρούσας έρευνας ήταν να διερευνηθεί η επίδραση των ασκήσεων κινητικού ελέγχου μέσω της μεθόδου PNF στον πόνο, την απώλεια λειτουργικότητας, την κινητικότητα της Σ.Σ, τις αρνητικές και θετικές αντιδράσεις ψυχικής διάθεσης ασθενών με χρόνιο οσφυϊκό πόνο. Το δείγμα της έρευνας απαρτίστηκε από ένα σύνολο 80 ασθενών το οποίο κατανεμήθηκε τυχαία σε τρεις πειραματικές ομάδες και μία ομάδα ελέγχου. Στους ασθενείς της πρώτης ομάδας, Ομάδα PNF (n=20), εφαρμόσθηκε η μέθοδος PNF, στους ασθενείς της δεύτερης ομάδας, Ομάδα ΑΣΚ., (n=20), εφαρμόσθηκαν ασκήσεις κοιλιακών και ραχιαίων μυών, στους ασθενείς της τρίτης ομάδας, Ομάδα ΗΛΕΚ., (n=20), εφαρμόσθηκε συμβατική φυσικοθεραπεία με τη χρήση φυσικών μέσων και στους ασθενείς της Ομάδας Ελέγχου (n=20) δεν έγινε καμία παρέμβαση. Αξιολογήθηκαν η ένταση του πόνου, η βελτίωση της λειτουργικότητας, οι αρνητικές και θετικές αντιδράσεις ψυχικής διάθεσης και το εύρος κίνησης κάμψης, έκτασης, πλάγιας κάμψης δεξιά και αριστερά της Σ.Σ. Οι αξιολογήσεις πραγματοποιήθηκαν σε τρεις χρονικές στιγμές: πριν την παρέμβαση, στο τέλος της παρέμβασης (8 εβδομάδες μετά) και τέσσερις μήνες μετά το τέλος της παρέμβασης. Η ανάλυση των δεδομένων πραγματοποιήθηκε με τη χρήση του στατιστικού προγράμματος SPSS® for Windows. Το επίπεδο σημαντικότητας για τον εντοπισμό διαφορών ορίστηκε p=0.05. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των αναλύσεων διαπιστώθηκε σημαντική μείωση του πόνου, σημαντική βελτίωση της λειτουργικότητας και της κινητικότητας της Σ.Σ καθώς και σημαντική μείωση και αύξηση των αρνητικών και θετικών αντιδράσεων ψυχικής διάθεσης αντίστοιχα, σε όλες τις πειραματικές ομάδες μετά την παρέμβαση (2η μέτρηση). Κατά την ίδια μέτρηση, η Ομάδα Ελέγχου παρουσίασε σταθερή συμπεριφορά σε σχέση με την αρχική μέτρηση. Η αξιολόγηση των παραπάνω εξαρτημένων μεταβλητών 4 μήνες μετά την παρέμβαση (3η μέτρηση) έδειξε ότι η ομάδα PNF διατήρησε το αποτέλεσμα σε όλες τις εξαρτημένες μεταβλητές, η ομάδα ΑΣΚ. διατήρησε οριακά το αποτέλεσμα μόνο στη μεταβλητή «πόνος», η ομάδα ΗΛΕΚ. δε διατήρησε το αποτέλεσμα σε καμία εξαρτημένη μεταβλητή, ενώ η Ομάδα Ελέγχου εξακολουθούσε να διατηρεί σταθερή συμπεριφορά και κατά την τρίτη μέτρηση. Επιπρόσθετα παρουσιάστηκε σημαντική διαφορά μεταξύ της Ομάδας PNF και των υπόλοιπων ομάδων στη μεταβλητή «πόνος», «απώλεια λειτουργικότητας» ενώ παρουσιάστηκε σημαντική διαφορά της Ομάδας PNF με την ομάδα ΗΛΕΚ. και την Ομάδα Ελέγχου στις μεταβλητές «εύρος κίνησης κάμψης Σ.Σ», «αρνητικές και θετικές αντιδράσεις» ψυχικής διάθεσης. Λαμβάνοντας υπόψη το συνολικό αποτέλεσμα της παρούσας έρευνας συμπεραίνεται ότι οι ασκήσεις κινητικού ελέγχου μέσω της μεθόδου PNF μειώνουν τον πόνο, αυξάνουν τη λειτουργική ικανότητα και βελτιώνουν τη ψυχική διάθεση των ασθενών τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα. Η μέθοδος προτείνεται ως θεραπεία επιλογής για τους ασθενείς με χρόνιο οσφυϊκό πόνο. |
