| Popis: |
Η εκδήλωση ρευστοποίησης λόγω σεισμού προκαλεί σημαντική απομείωση της διατμητικής αντοχής του εδάφους, με αποτέλεσμα τη συσσώρευση δυναμικών καθιζήσεων σε επιφανειακές θεμελιώσεις τεχνικών έργων, καθώς και την προσωρινή απομείωση της μετασεισμικής φέρουσας ικανότητας των θεμελιώσεων αυτών έως και την αστοχία. Η ισχύουσα φιλοσοφία σχεδιασμού στις συγκεκριμένες εδαφικές συνθήκες, περιλαμβάνει τη θεμελίωση των τεχνικών έργων με τη χρήση πασσάλων, οι οποίοι παρακάμπτουν το ρευστοποιήσιμο στρώμα και μεταφέρουν τα φορτία της κατασκευής σε βαθύτερες, μη-ρευστοποιήσιμες εδαφικές στρώσεις. Παράλληλα, για την απομείωση των προκαλούμενων ροπών στους πασσάλους, το περιβάλλον έδαφος συχνά βελτιώνεται με τη χρήση δυναμικής συμπύκνωσης, καθώς και χρήση χαλικοπασσάλων/στραγγιστηρίων.Πειραματικά αποτελέσματα και επιτόπου παρατηρήσεις, [Cascone & Bouckovalas (1998), Liu & Dobry, (1997), Dashti et al. (2008), Sitar & Hausler, (2012)] υποδεικνύουν ότι η παρουσία μιας μη-ρευστοποιήσιμης ζώνης εδάφους, ικανών διαστάσεων και αντοχής, μπορεί να μετριάσει τις ανωτέρω επιπτώσεις της ρευστοποίησης, εξασφαλίζοντας την ικανοποιητική σεισμική συμπεριφορά των επιφανειακών θεμελιώσεων. Ωστόσο, η απουσία μιας ολοκληρωμένης μεθοδολογίας σχεδιασμού επιφανειακών θεμελιώσεων σε ρευστοποιήσιμα εδάφη, υπό τις ανωτέρω συνθήκες, δεν επιτρέπει την αξιοποίηση των ανωτέρω συμπερασμάτων στην πράξη και οδηγεί στην υπερ-συντηρητική και δαπανηρή λύση της βαθιάς θεμελίωσης με πασσάλους και καθολικής βελτίωσης της ρευστοποιήσιμης στρώσης. Για την κάλυψη του ανωτέρω κενού, η παρούσα εργασία πραγματεύεται την ανάπτυξη μιας ολοκληρωμένης μεθοδολογίας σχεδιασμού επιφανειακών θεμελιώσεων μεγάλου μήκους (πεδιλοδοκών) σε ρευστοποιήσιμα εδάφη, με περιορισμένο βάθος και πλάτος βελτίωσης, λαμβάνοντας υπόψη κριτήρια επιτελεστικότητας (καθιζήσεων και φέρουσας ικανότητας). |
