| Popis: |
Bu makalede Anayasa Mahkemesi’nin 2022 yılında karara bağladığı Hüseyin El ve Nazlı Şirin El davası incelenmektedir. Makalede ilk olarak, öne çıkan yönleriyle dava özetlenmiştir. Sonrasında dava, takip edilen içtihat, zorunlu din eğitimi, güncel öğretim programları, ihlal sebepleri, kullanılan terminoloji ve muafiyet hakkı bağlamında değerlendirilmiştir. Zorunlu Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi (DKAB) dersi hakkında olan davanın, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin (AİHM) 2007 yılında ortaya koyduğu temel yaklaşıma göre incelendiği anlaşılmaktadır. Nazlı Şirin El’in 2018 yılında üniversiteye başlaması sebebiyle güncel öğretim programlarının incelenmediği davada önceki programların da detaylı bir değerlendirmeye tabi tutulduğunu söylemek zor gözükmektedir. Bu sebeple davanın DKAB öğretim programı geliştirme sürecine katkısı sınırlı olacaktır. Davanın dikkat çeken unsurlarından biri, mevcut muafiyet hakkına eleştirel değerlendirmeler getirmesidir. Davanın zorunlu din dersi bakımından aynı mağduriyeti yaşadığını düşünen kişiler için emsal teşkil edeceği ve bu nedenle Anayasa Mahkemesi’ne başvuru sayısında artış olacağı tahmin edilmektedir. Bu sebeple, ihlal kararına katılmayan hakimlerin de belirttiği üzere bundan sonraki davalarda uzman görüşüne başvurulması için bir uzman kurulu oluşturulabilir. Böyle bir heyetin oluşumunda farklı disiplinlerden uzmanların yanında farklı din ve inanç temsilcilerinin de yer almasının DKAB dersinin Anayasa’da vurgulanan “din kültürü ve ahlak öğretimi” haline gelmesi sürecine katkı sağlayacağı düşünülmektedir. Anahtar Kelimeler Din Eğitimi, Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi, Zorunlu, Anayasa Mahkemesi, Hüseyin El ve Nazlı Şirin El Davası |
