| Popis: |
Streszczenie: Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia dzialalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej [Dyrektywa 2009] wymaga, aby rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe tworzyc wedlug zasady „najlepszego oszacowania” i nastepnie powiekszyc o margines ryzyka. Jednak nie jest pewne, czy takie rozwiązanie wystarczy, aby pokryc ewentualne szkody ubezpieczeniowe, ktorych czas wystąpienia, wielkośc i liczba są nieznane ubezpieczycielom w momencie tworzenia rezerw techniczno-ubezpieczeniowych. Trudnością jest takze przy szacowaniu poziomu rezerw uwzglednienie oceny ich zmienności. W pracy zbadano powyzszy problem. Analizowano kilka propozycji kalkulacji „najlepszego oszacowania” rezerwy z tytulu powstalych szkod niezgloszonych w zakladzie ubezpieczen do dnia tworzenia rezerw w ubezpieczeniach majątkowych i pozostalych osobowych przy wykorzystaniu wybranych deterministycznych i stochastycznych metod szacowania ww. rezerwy. Slowa kluczowe: projekt Wyplacalnośc II, rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe, rezerwa IBNR, metody szacowania rezerwy IBNR, prawdopodobienstwo niedoszacowania rezerw. |
