| Popis: |
Artykuł omawia wybrane elementy w funkcjonowaniu senatu jako stanu sejmowego w czasach Jana III Sobieskiego. W omawianym czasie frekwencja senatorska była wyższa niż w czasach Wazów. Senatorowie tradycyjnie brali udział w pracach sądu sejmowego, deputacjach i sesjach prowincji, wzrasta ich rola w spisywaniu projektów konstytucji, powstających wówczas w czasie konkluzji. Angażowanie się senatorów w bieżące spory polityczne nie sprzyjało zachowaniu neutralności, tak ważnej dla szlacheckich statystów, którzy chcieli widzieć w senacie „stan pośredniczący” między królem a narodem szlacheckim. Choć nie dochodzi wówczas do radykalnych antysenatorskich wystąpień, nie można zauważyć wzrostu autorytetu senatu jako instytucji. |
