| Popis: |
Praca przedstawia studium przypadku pacjenta w wieku 5 lat i 2 miesiące z zespołem wrodzonej centralnej hipowentylacji (CCHS) oraz tracheostomią. Jej celem jest omówienie przebiegu rozwoju mowy, założeń i efektów terapii logopedycznej u badanego dziecka. Przedstawiony przypadek ze względu na rzadko występującą chorobę, nietypowy zakres obserwowanych nieprawidłowości i brak piśmiennictwa (przede wszystkim kazuistyki) na temat postępowania logopedycznego w przypadku tej jednostki chorobowej wymagał szczególnego zindywidualizowania podejścia zarówno w zakresie działań diagnostycznych, jak i planowania oraz wdrażania założeń terapeutycznych. Z tego powodu możliwość przewidzenia efektów terapii i tempa oczekiwanych zmian była bardzo ograniczona. Początkowy stan mowy pacjenta (wiek 3,9) wskazywał na duże, ok. 20-miesięczne, opóźnienie rozwoju mowy dotyczące tylko mowy czynnej. Po 1,5 roku prowadzenia terapii poziom rozwoju językowego (z wyłączeniem podsystemu fonetycznego-fonologicznego) pacjenta nie odbiegał już od norm ustalonych dla dzieci polskojęzycznych w tym wieku. Artykulacja natomiast pozostawała znacząco i w nietypowym dla wieku rozwojowego zakresie zaburzona, co wymagało dalszych zintensyfikowanych i silnie zindywidualizowanych działań terapeutycznych. |
