Ο Επαναπατρισμός των Ευρωπαίων Παιδιών και των Πρωταρχικών Φροντιστών τους Μετά την Κατάρρευση του Ισλαμικού Κράτους

Jazyk: Greek, Modern (1453-)<br />Greek
Rok vydání: 2023
Předmět:
DOI: 10.26262/heal.auth.ir.346519
Popis: Με την παρούσα διπλωματική εργασία, επιχειρείται η παρουσίαση του νομικού πλαισίου προστασίας των Ευρωπαίων παιδιών και των πρωταρχικών φροντιστών τους στα στρατόπεδα του Ισλαμικού Κράτους, και αποκρυσταλλώνονται ορισμένες δίοδοι επίτευξης του επαναπατρισμού τους από τα Ευρωπαϊκά κράτη. Προς τον σκοπό αυτόν, εν είδει εισαγωγής, παρουσιάζεται μία συνοπτική ιστορική αναδρομή στην πρόσφατη τρομοκρατική επέλαση του Ισλαμικού Κράτους στην Ευρώπη, όπως και στην ιστορική εξέλιξη της στρατιωτικής, πολεμικής χρήσης του παιδιού, ώστε να γίνει σαφές ότι ο επαναπατρισμός αποτελεί σύνθετη ενέργεια που εγείρει πληθώρα ζητημάτων. Πρωταρχικά γίνονται ορισμένες εννοιολογικές αποσαφηνίσεις, και αναλύονται οι θεμελιώδεις κατευθυντήριες αρχές του «βέλτιστου συμφέροντος του παιδιού», «του παιδιού που συνδέεται με τρομοκρατικές οργανώσεις», στις διάφορες εκφάνσεις της, και προτάσσεται η ευρεία έννοια του «πρωταρχικού φροντιστή» αντί για αυτή της «οικογένειας». Οι πρωταρχικές αυτές ερευνητικές βάσεις ολοκληρώνονται με την περιγραφή της σύγχρονης πραγματικότητας του Ισλαμικού Κράτους, ως προς τις συνθήκες διαβίωσης, τις θεμελιώδεις διαφορές της ζωής του κάθε παιδιού, τον ιδιότυπο έμφυλο διαχωρισμό, την ριζοσπαστικοποίηση και την κατήχηση σε τρομοκρατική ρητορική, παράγοντες που θα είναι θεμελιώδεις για κάθε επαναπατρισμό. Ως προς το βασικό νομικό πλαίσιο, ιδιαίτερα μνεία γίνεται στην εξωεδαφική εφαρμογή του Δικαίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Προς τον σκοπό αυτόν, προσεγγίζεται η έννοια της κρατικής δικαιοδοσίας, με έμφαση στην εξωεδαφικότητα, αναλύονται τα μοντέλα αυτής, ώστε να καταλήξουμε στην κατάφαση εξωεδαφικής δικαιοδοσίας με το «λειτουργικό μοντέλο». Ακολούθως, θεμελιώνεται δικαίωμα επιστροφής στο κράτος καταγωγής ή προέλευσης δυνάμει του συνδέσμου της εθνικότητας, με αντίστοιχες αναφορές σε διεθνείς συμβατικές και εθιμικές προβλέψεις. Παρότι, στις περισσότερες από αυτές, προβλέπεται δικαίωμα επιστροφής, αναδύονται πλέον και διατάξεις που κατοχυρώνουν σχετική υποχρέωση. Στη συνέχεια, η εργασία πραγματεύεται την διπλωματική προστασία και την προξενική αρωγή και εξετάζεται, στο πλαίσιο του «εξανθρωπισμού» του θεσμού, κατά πόσο υπάρχει υποχρέωση ή διακριτική ευχέρεια του κράτους. Διαπιστώνεται πως ο επαναπατρισμός αποτελεί διπλωματική δράση αλλά υπάρχει μόνο διακριτική ευχέρεια με ταυτόχρονες «δικαιολογημένες προσδοκίες» των πολιτών, ενώ ακόμα και αν ήταν υποχρεωτική, θα συναντούσε ποικίλα εμπόδια, ιδίως ως προς την δυσκολία απόδειξης της εθνικότητας των παιδιών, και την συνεργασία με μη κρατικό δρώντα. Τα εμπόδια αυτά μπορούν εύκολα να υπερκεραστούν. Τέλος, εξετάζονται οι δυνατότητες προστασίας μέσω του διεθνούς προσφυγικού δικαίου και του διεθνούς δικαίου κατά της εμπορίας ανθρώπων, που παρότι ελπιδοφόρες, βρίσκονται ακόμα σε εμβρυακό στάδιο. Θεμελιώδης στόχος της εργασίας είναι η διεπιστημονικότητα και η διατομεακότητα του επαναπατρισμού, που απαιτεί τον συγκερασμό ποικίλων επιστημών και φορέων, πέραν του διεθνούς δικαίου. Έτσι, γίνεται αναφορά στα μέτρα αποριζοσπαστικοποίησης και επανένταξης, από ψυχοκοινωνική σκοπιά και στον ρόλο της ποινικής δικαιοσύνης. Προς επίρρωση των ανωτέρω, η εργασία ολοκληρώνεται με συγκριτική προσέγγιση των πολιτικών επαναπατρισμού, της Γαλλίας, του Βελγίου, και της Ολλανδίας. Καταδεικνύεται ότι οι όποιες πολιτικές κυμαίνονται στις παρατηρήσεις της εργασίας, αλλά είναι προς το παρόν ανεπαρκείς. Εν είδει συμπεράσματος, η εργασία εφιστά την προσοχή στην επιτακτικότητα του επαναπατρισμού, στις νομικές προβλέψεις που τον καθιστούν εφικτό, και στην διεπιστημονικότητα της όποιας προσέγγισης
This master’s thesis attempts to present the legal framework for the protection of European children and their primary caregivers in the camps of the Islamic State, and crystallizes certain pathways for achieving their repatriation from the European states. To this end, as an introduction, a brief historical review is presented on the recent terrorist advance of the Islamic State in Europe, as well as on the historical development of the military use of the child, in order to make it clear that repatriation is a complex action that raises a multitude of issues. First of all, a number of conceptual clarifications are made, and the fundamental guiding principles of 'the best interests of the child', 'the child associated with terrorist organisations', are analysed in its various forms, and the broad concept of 'primary caregiver' is given precedence over that of 'family'. These primary research bases are completed by describing the contemporary reality of the Islamic State, in terms of living conditions, the fundamental differences of each child's life, the peculiar gender segregation, radicalization and indoctrination in terrorist rhetoric, factors that will be fundamental for any repatriation attempt. Regarding the basic legal framework, particular reference is made to the extraterritorial application of Human Rights Law. To this end, the concept of state jurisdiction is approached, with emphasis on extraterritoriality; its models are analyzed, in order to arrive at the affirmation of extraterritorial jurisdiction with the "functional model". Subsequently, a right to return to the State of origin or provenance is established on the basis of nationality, with corresponding references to international contractual and customary provisions. Although most of them provide for a right of return, provisions are now emerging which enshrine an obligation to do so. The paper then deals with diplomatic protection and consular assistance and examines, in the context of the "humanization" of the institution, whether there is an obligation or discretion of the state. It is found that repatriation is a diplomatic action, but there is only discretion with at the same time "justified expectations" of citizens, and even if it were mandatory, it would encounter various obstacles, especially as regards the difficulty of proving the nationality of children, and cooperation with non-state actors. These obstacles can easily be overcome. Finally, the possibilities of protection through international refugee law and international law against human trafficking, which although promising, are still at an embryonic stage, are being examined. The fundamental objective of the thesis is the interdisciplinarity and intersectionality of repatriation, which requires the combination of various sciences and institutions, beyond international law. Thus, reference is made to de-radicalization and reintegration measures, from a psychosocial point of view and the role of criminal justice. In support of the above, the paper concludes with a comparative approach to the repatriation policies of France, Belgium, and the Netherlands. It is shown that any policies vary in the observations of the paper, but are currently insufficient. In conclusion, the paper draws attention to the urgency of repatriation, the legal provisions that make it possible, and the interdisciplinarity of any approach
Databáze: OpenAIRE
Externí odkaz: