Νοσηρότητα και θνησιμότητα σε χειρουργικές επεμβάσεις του πεπτικού σωλήνα στο σκύλο και στη γάτα

Jazyk: Greek, Modern (1453-)<br />Greek
Rok vydání: 2023
Předmět:
DOI: 10.26262/heal.auth.ir.346432
Popis: Ο σκοπός της παρούσας αναδρομικής μελέτης ήταν η καταγραφή των ποσοστών διάσπασης και θνησιμότητας στους σκύλους και στις γάτες που υπεβλήθησαν σε ποικίλες χειρουργικές επεμβάσεις του πεπτικού σωλήνα και η ταυτοποίηση ενδεχομένων παραγόντων κινδύνου. Συμπεριλήφθηκαν περιστατικά σκύλων και γατών, που υποβλήθηκαν σε επεμβάσεις του πεπτικού σωλήνα στη Χειρουργική Κλινική Ζωών Συντροφιάς του Τμήματος Κτηνιατρικής, της Σχολής Επιστημών Υγείας, του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν αναδρομικά από το αρχείο των περιστατικών της κλινικής ζώων συντροφιάς και πραγματοποιήθηκε στατιστική ανάλυση προκειμένου να συσχετισθεί η μετεγχειρητική διάσπαση και θνησιμότητα με ποικίλους ενδεχόμενους παράγοντες κινδύνου. Αυτοί περιλάμβαναν το είδος, τη φυλή, το φύλο, την ηλικία, την ύπαρξη συστηματικής νόσου, την ένδειξη της χειρουργικής επέμβασης, το επίπεδο ASA του ασθενή, τη διάρκεια των συμπτωμάτων, την ύπαρξη προεγχειρητικής σηπτικής περιτονίτιδας, τον αιματοκρίτη, τη συγκέντρωση αλβουμινών, του καλίου, της ουρίας, των λευκών αιμοσφαιρίων, των αιμοπεταλίων, των ολικών στερεών, την ανατομική εντόπιση, τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, της αναισθησίας και της νοσηλείας, τη μετεγχειρητική παγκρεατίτιδα, το είδος της ραφής και τέλος τον τύπο σύγκλεισης στο έντερο. Από τους 145 σκύλους οι 12 (10,1%) εμφάνισαν διάσπαση, οι 34 (25%) δεν επιβίωσαν και οι 22 (15,9%) προσκομίσθηκαν με σηπτική περιτονίτιδα. Από τις 35 γάτες, οι 3 (10,7%) εμφάνισαν διάσπαση μετεγχειρητικά, οι 4 (12,5%) δεν επιβίωσαν μετεγχειρητικά, και οι 4 (11,4%) προσκομίσθηκαν με σηπτική περιτονίτιδα. Η παρουσία συστηματικής νόσου, η προεγχειρητική σηπτική περιτονίτιδα και η εντερεκτομή και αναστόμωση συσχετίσθηκαν σημαντικά με τη διάσπαση και θνησιμότητα στους σκύλους. Επιπλέον, παρατηρήθηκε στατιστική συσχέτιση μεταξύ μετεγχειρητικής παγκρεατίτιδας και διάσπασης στον πληθυσμό των σκύλων. Υψηλές συγκεντρώσεις καλίου στον ορό συσχετίσθηκαν με χαμηλότερη επιβίωση, καθώς και το αυξημένο επίπεδο ASA συσχετίσθηκε με την επιβίωση στους σκύλους. Η ελάττωση της συγκέντρωσης των αλβουμινών συσχετίσθηκε με χαμηλότερη επιβίωση, και στα δύο είδη, αλλά δε συσχετίσθηκε με αυξημένα ποσοστά διάσπασης σε κανένα είδος. Τέλος, η μείωση της διάρκειας νοσηλείας συσχετίσθηκε στατιστικά με αυξημένη διάσπαση και στα δύο είδη, ενώ στις γάτες, η αύξηση της ηλικίας συσχετίσθηκε με αυξημένη διάσπαση. Τα ποσοστά διάσπασης και θνησιμότητας στις χειρουργικές επεμβάσεις του πεπτικού σωλήνα στο σκύλο και στη γάτα συμπίπτουν με τα ποσοστά που προαναφέρονται έπειτα από επεμβάσεις του εντέρου, με την εντερεκτομή και αναστόμωση στους σκύλους να οδηγεί σε μεγαλύτερη πιθανότητα διάσπασης και θνησιμότητας μετεγχειρητικά. Οι γάτες πιθανά να εμφανίζουν όμοια ποσοστά διάσπασης και θνησιμότητας με τους σκύλους έπειτα από επεμβάσεις του πεπτικού σωλήνα. Κρίνεται απαραίτητη η μέτρηση της συγκέντρωσης των αλβουμινών και καλίου καθώς φαίνεται να επηρεάζουν τη μετεγχειρητική επιβίωση. Η παγκρεατίτιδα, η παρουσία συνυπάρχουσας συστηματικής νόσου και η προεγχειρητική σηπτική περιτονίτιδα στους σκύλους προδιαθέτουν σε αυξημένη διάσπαση και θνησιμότητα έπειτα από επεμβάσεις του πεπτικού σωλήνα. Τέλος, και στα δύο είδη φάνηκε πως η διάσπαση ήταν συχνότερη τις πρώτες μετεγχειρητικές μέρες
The objective of this retrospective study was to document the incidence of dehiscence and mortality in dogs and cats that underwent a variety of digestive tract surgeries and to identify potential risk factors. Data of dogs and cats that underwent digestive tract surgeries in the hospital of companion animal of the School of Veterinary medicine, of the faculty of veterinary sciences of the Aristotle University of Thessaloniki were reviewed retrospectively. Data were collected from the hospital record. Postoperative dehiscence and mortality in both species were statistically analysed in the search of association with multiple potential risk factors. Those included the species, breed, sex, age, concurrent diseases, cause of surgery, ASA status, duration of signs before presentation, duration of surgery, anaesthesia and hospitalisation, pre-existent septic peritonitis, haematocrit, white blood cells, serum albumin, potassium, total solids, localization, postoperative pancreatitis, type of suture and surgical technique. Of 145 dogs, 12 (10,1%) had dehiscence, 34 (25%) did not survive and 22 (15,9%) were admitted with pre-existent septic peritonitis. Of 35 cats, 3 (10,7%) had 4 dehiscence, 4 (12,5%) did not survive and 4 (11,4%) had pre-existent septic peritonitis. The presence of concurrent disease, pre-existent septic peritonitis and enterectomy with anastomosis were significantly associated with dehiscence and mortality in dogs. Also, in dogs there was significant association between pancreatitis and dehiscence. Increased serum potassium was significantly associated with decreased survival and the high ASA status was also associated with high mortality in dogs. The lower serum albumin concentration was significantly associated with lower survival in both species but was not associated with dehiscence in none of them. Finally, dehiscence was significantly associated with decreased duration of hospitalisation in both species and in cats increased age was significantly associated with dehiscence. Incidence of dehiscence and mortality following digestive tract surgeries in dogs and cats were similar to those referred following intestinal surgery in both species. Enterectomy and anastomosis was associated with increased postoperative dehiscence and mortality. Cats seem to have similar rates of postoperative dehiscence and mortality with dogs following digestive tract surgeries. Serum albumin and potassium concentrations can be significant factors as both are associated with postoperative survival. In dogs that underwent digestive tract surgeries, pancreatitis, presence of concurrent disease and pre-existent septic peritonitis can predispose to postoperative dehiscence and mortality. Finally, in both species dehiscence seems to be more common to take place on the first postoperative days
Databáze: OpenAIRE
Externí odkaz: