| Popis: |
Στην παρούσα εργασία μελετήθηκε η ρύθμιση και επαγωγή των ενδοκυττάριων αντιγόνων στην αυτοανοσία. Αρχικά διερευνήθηκε η δυνατότητα των χυμικών αποκρίσεων να «μεταπηδούν» από ένα ριβονουκλεοπρωτεϊνικό σύμπλοκο σε άλλο. Ανοσοποιήθηκαν κουνέλια NZW με ένα πεπτίδιο που αντιστοιχεί στον επίτοπο 145–164 του μοτίβου αναγνώρισης RNA (ΜΑR) της πρωτεΐνης La/SSB. Τα αντισώματα των ανοσοποιημένων κουνελιών, όπως αποδείχθηκε με ανοσοαποτύπωση και ELISA αναγνώριζαν το πεπτίδιο-ανοσοποίησης, το αυτοαντιγόνο La/SSB και το αυτοαντιγόνο U1-RNP. Η απαλοιφή των αντισωμάτων έναντι του πεπτιδίου 145-164 με τη χρήση στήλης ανοσοσυγγένειας οδήγησε στην εξάλειψη της αντί-U1-RNP δραστικότητας των ορών από ανοσοποιημένα κουνέλια, αλλά όχι στους ανθρώπινους ορούς (20 ασθενείς με ΣΕΛ, αντί–U1-RNP+). Φαίνεται, λοιπόν, ότι η περιοχή ΜΑR της La/SSB μπορεί να πυροδοτήσει διασωματιακή διαφοροποίηση της B-κυτταρικής απόκρισης στην U1-RNP-70 μέσω μοριακής μίμησης.Τα αντί-Ro/SSA και αντί-La/SSB αυτοαντισώματα στον ορό της εγκύου μητέρας και η μεταφορά τους μέσω του πλακούντα στο έμβρυο εμπλέκονται στην ανάπτυξη νεογνικού λύκου στα έμβρυα, ενώ η δημιουργία δικτύου Ιδ/αντί-Ιδ αντισωμάτων λειτουργεί προστατευτικά. Η προληπτική χορήγηση ενδοφλέβιας ανοσοσφαιρίνης (ΕΦΑΣ) σε αντί-Ro/La+ εγκύους βρέθηκε ότι αλλάζει σημαντικά το δίκτυο των Ιδ/αντί-Ιδ αντί-La/SSB αυτοαντισωμάτων. Επίσης, η αναλογία των Ιδ:αντί-Ιδ αντισωμάτων ήταν στατιστικά σημαντικά χαμηλότερη σε μητέρες που γέννησαν υγιές παιδί σε σχέση με την αντίστοιχη αναλογία των μητέρων που γέννησαν παιδί με νεογνικό λύκο.Τέλος, μελετήθηκε ο ρόλος της ενεργοποίησης του υποδοχέα TLR3 στη ρύθμιση της παραγωγής των ενδοκυττάριων αυτοαντιγόνων Ro52/TRIM21, Ro60/TROVE2 και La/SSB σε επιθηλιακά κύτταρα των σιελογόνων αδένων (ΕΚΣΑ) ασθενών με σύνδρομο Sjögren. Επίδραση με το ανάλογο του συνδέτη του TLR3, polyI:C, αλλά όχι με το συνδέτη του TLR4, LPS, επήγαγε την έκφραση του Ro52/TRIM21-mRNA από τα ΕΚΣΑ σε δύο βήματα, στις 6-ώρες (12-πλάσια αύξηση) και στις 24-48-ώρες (2.5-φορές επιπλέον). Επιπρόσθετα, στις 48-ώρες αύξανε την έκφραση των Ro60/TROVE2 και La/SSB mRNAs (2.5-φορές). Τα επίπεδα έκφρασης των πρωτεϊνών Ro52/TRIM21, Ro60/TROVE2 και La/SSB δεν επηρεάστηκαν σημαντικά. Ωστόσο, η επίδραση με polyI:C (48-72-ώρες), αλλά όχι LPS, οδήγησε στην ανακατανομή της πρωτεΐνης Ro52/TRIM21 στον πυρήνα των ΕΚΣΑ, από πυρηνισκική σε πολλαπλές αδρές κουκίδες που εκτείνονται σε όλο τον πυρήνα. Η έκφραση των αυτοαντιγόνων στα HeLa (νεοπλασματική επιθηλιακή σειρά-μάρτυρας) δεν επηρεαζόταν. Η μέτρηση των εκκρινόμενων ιντερφερονών και πειράματα αναστολής έδειξαν ότι η δεύτερη αύξηση του Ro52/TRIM21-mRNA και η ανακατανομή της πρωτεΐνης στα ΕΚΣΑ μεσολαβούνται από την παραγωγή IFNβ, και όχι IFNα ή IFNγ. Έτσι, υποδηλώνεται ότι τα μονοπάτια της φυσικής ανοσίας μπορεί να εμπλέκονται στην επαγωγή της παραγωγής και την παρουσίαση των αυτοαντιγόνων στο ανοσοποιητικό σύστημα. Τα καινοτόμα ευρήματα της διατριβής αυτής είναι:1.Η εξήγηση της διασωματιακής επέκτασης επιτόπων2.Η ρυθμιστική δράση της ΕΦΑΣ στο ιδιοτυπικό/αντί-ιδιοτυπικό δίκτυο παθογενετικών αντισωμάτων3.Η μεσολάβηση του TLR3 στη ρύθμιση της έκφρασης ενδοκυττάριων αυτοαντιγόνων. |
