| Popis: |
Ergenlik döneminde evden kaçma, ergenler tarafından sergilenmekte olan riskli davranışlardan biridir. Ergenlerin bu riskli davranışı sergilemelerinde birçok alt faktör olmasına rağmen aile işlevsellikleri en önemlileri arasında yer almaktadır. Bu çalışma, Şanlıurfa Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğü’ne bağlı kurum ve kuruluşların İlk Müdahale ve Değerlendirme Birimleri’ne evden kaçma ya da uzaklaşma sebebiyle gelen/getirilen ve buralarda kaydı bulunan 12-18 yaş aralığındaki 43 ergenin ebeveyni olan 43 yetişkin ile gerçekleştirilmiş olup nicel araştırma yöntemlerinden nedensel karşılaştırmalı araştırma olarak tasarlanmıştır. Katılımcıların sosyodemografik ve ekonomik durumlarını öğrenmeye yönelik bilgi formu, algılanan aile işlevselliği alt boyutlarının ölçülmesine yönelik de Aile Değerlendirme Ölçeği (ADÖ) veri toplama araçları olarak kullanılmıştır. Ayrıca, veriler yüz yüze görüşme tekniği ile toplanarak analizinde SPSS 22 paket programı aracılığıyla Kruskal Wallis H-Testi ve Man Whitney U-Testi yapılmıştır. Bu çalışmada, evden kaçma davranışı göstermiş ergenlerin mevcut aile özellikleri ile ebeveynlerinin algıladıkları aile işlevselliği alt boyutları arasında anlamlı bir farklılığın olup olmadığının incelenmesi amaçlanmaktadır. Bu doğrultuda, ebeveynlerin ADÖ’nün problem çözme, iletişim, roller, gereken ilgiyi gösterme, duygusal tepki verebilme, davranış kontrolü ve genel işlevler alt boyutlarının tümünü sağlıksız olarak algıladıkları görülmüştür. Katılımcıların %39,5’inin bölünmüş/parçalanmış aileye sahip olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca araştırmada, eşlerini kaybetmiş yetişkinlerin, eşleri hayatta olan yetişkinlere göre, ADÖ’nün davranış kontrolü alt boyutunu daha sağlıksız algıladığı bulgusuna ulaşılmıştır. |
