Sadrüşşerîa’nın Nesih Konusuna Yaklaşımı
| Autor: | Bekdemir, Sezai |
|---|---|
| Přispěvatelé: | İslami İlimler Fakültesi |
| Rok vydání: | 2016 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | Volume: 2, Issue: 2 Ağrı İbrahim Çeçen Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi |
| ISSN: | 2149-3006 2149-4053 |
| Popis: | Sadrüşşerîa es-Sânî (747/1346), neshi hükmün müddetinin beyanı olarak tarif etmiştir. Sadrüşşerîa, fıkıh usûlünün diğer konularında olduğu gibi nesih konusunu da izah ederken nakli delillerin yanında akli delillere de sık sık müracaat etmiştir. O, nesih konusuna iki ayrı açıdan nazar etmiştir. Ona göre nesih Şâri’ (Allah) açısından hükmün beyanı, mükellef (kullar) açısından ise hükmün tebdîli hadisesidir. O, nass üzerine ziyâde, gayri mukarin müstakil bir delille yapılan tahsis ve şer’u men kablenâ gibi konuları nesih konusuyla ilişkilendirerek açıklamıştır. Bu yönüyle Sadrüşşerîa, tutarlı kurallar bütünü diyebileceğimiz İslam Hukuku ilmi alanında tutarlı ve ilkeli bir duruş sergilemiştir. Sadrüşşerîa’ya göre sonraki şeriatlar, öncekilerin hüküm açısından sürelerinin bittiğini ifade eder. Kur’an-ı Kerim ise önceki kitapların hükmünü ortadan kaldırmıştır/neshetmiştir. Bu bakımdan Sadrüşşerîa, tahrif edilmiş Tevrat'ın hükmünü ortadan kaldıran nesih olayını Yahudilerin inkâr etmelerinin normal bir durum olduğunu ifade etmiştir. Sadr al-Shariah al-Thânî (747/1346), defined “Nasħ” (abrogation) as the declaration of the duration of “Hukm”. Sadr al-Shariah often applied not only to rational evidences but also evidences from Nass (Text) (primary sources of Islam, The Ķur’ân and Sunnah) while explaining “Nasħ” as the other subjects of Uṣūl al-fiqh (Islamic jurisprudence). He regarded” Nasħ” as two different points of view: the first one; Nasħ is a declaration of Hukm with regard to Shari'a meaning Lawgiver (Allah) and the other one is an amendment of a hukm with regard to mukallaf (a person obligated by law to act a legal duty in accordance with Allah’s orders). He explained some subjects associating to Nasħ such as annexing a hukm to nass, primary sources of Islam, The Ķur’ân and Sunnah, validity of ahkam in previous sharias, allocations made to an independent evidence. From this aspect, Sadr alShariah exhibited consistent and principled attitude in Islamic law which we call it as the consistent body of rules. According to Sadr al-Shariah: Subsequent sharias state that expiry of durations of the previous ones. The Ķur’ân abrogated the Ahkam in the previous holy books. From this point of view, he stated that it is very normal for Jews to deny Nasħ which annulled the ahkam of the distorted Torah. |
| Databáze: | OpenAIRE |
| Externí odkaz: |
|