| Popis: |
Amaç: Bu araştırma cezaevi ve sığınma evinde bulunan şiddet fail ve mağdurlarının şiddet algıları, suçluluk-utanç düzeyleri ve benlik algılarını belirlemek amacıyla yapılmış kesitsel tanımlayıcı tipte bir araştırmadır. Gereç ve Yöntem: Araştırma evren üzerinde planlandığı için örneklem seçimine gidilmemiştir. Araştırma örneklemini Samsun ve İstanbul kadın konukevlerinde kalan kadınlar ile Sinop E tipi cezaevinde kalan kişiye karşı suçlar nedeniyle hüküm giymiş bireyler açısından gönüllülük esası ilkesi gözetilerek 160 şiddet faili ile 50 şiddet mağduru birey oluşturmuştur. Araştırmada veri toplama aracı olarak üç form kullanılmıştır. Bunlar; anket formu, suçluluk-utanç ölçeği formu, sosyal karşılaştırma ölçek formlarıdır.Bulgular: Yaşam boyu şiddet maruziyeti, sıklığının sığınma evlerinde bulunanlarda fazla olduğu, şiddet algısı bakımından şiddeti hak etme, hak etme nedenleri bakımından gruplar arasında fark olduğu, genelde karşı tarafın sorumlu tutulduğu, ekonomik koşullar, madde kullanımı ve öfkenin en önemli şiddet artışına neden olan faktörler olarak görüldüğü belirlenmiştir. Toplumdan dışlanma endişesi ve çocuk sayısının suçluluk ve utanç puanlarını etkilediği, yaşam boyu şiddete maruz kalmayanlarda benlik algısının yüksek olduğu, gelir ve medeni durumun suçluluk - utanç ölçek ve sosyal karşılaştırma ölçek puanlarını etkilediği, kendini tanımanın suçluluk ve sosyal karşılaştırma ölçek puanları üzerinde etkili bir faktör olduğu ve suçluluk utanç ölçek toplam puanı bakımından eğitim açısından gruplar arasındaki farkın istatistiksel olarak önemli olduğu belirlenmiştir.Sonuç ve öneriler: Suçluluk ve utanç puanlarının sığınma evi grubunda yüksek, kendilik algılarının ise cezaevi grubunda yüksek olduğu tespit edilmiştir. Bu kapsamda sığınma evi grubunda destek programları ve etkinliklerinin arttırılmasına ve alanda benzer çalışmalara gereksinim vardır. Anahtar kelimeler: Sığınma evi, cezaevi, şiddet, suçluluk, utanç, benlik Objective: A cross-sectional descriptive study aiming to determine the perception of violence, perceived shame-guilt levels, and self-perception statuses among perpetrators and victims of violence living in prison or in a women's shelter.Material and Methods: This research was conducted on study population and no sampling was applied. The study population consists of women residing in a women's shelter in Samsun or Istanbul (50 violence victims) along with 160 perpetrators of violence in the Sinop E-type prison on grounds of life threatening offences, who volunteered to participate in the study. Three forms were employed to collect data; a survey, perceived shame-guilt and social comparison scale forms.Results: The incidence of life-long exposure to violence is significant higher among participants residing in a women's shelter, also a difference was assessed between the groups with regard to perception of violence including deserving violence and its underlying reasons. Furthermore; economic conditions, substance use, and anger are seen to be leading factors involved in the escalation of violence. Fear of isolation from society and the number of children are noted to have an influence over perceived blame and shame scores. The self-perception level is higher in those with non-history of life-long violence. Income level and marital status are affecting the perceived shame-guilt scale and social comparison scale scores. Self-perception seems to be an influential factor referring to the guilt and social comparison scales, besides a statistically significant difference between groups with regard to total scores of the perceived shame-guilt scale and education.Conclusion and Suggestions: Perceived guilt and shame scores are statistically higher with the women's shelter group, whereas self-perception levels with the prison group. Accordingly, supportive programs and activities should be increased in women's shelters.Key Words: women shelter, prison, violence, perceived blame, shame, self-perception 109 |
