Popis: |
The purpose of this study was to evaluate the masticatory system before and after relaxation splint therapy in symptomatic TMD patients.30 Patients, whose initial treatment necessitated a relaxation splint, were included. TMD criteria were signs and symptoms, such as joint sounds, muscle and joint tenderness, masticatory pain and restricted jaw movements. Splints were applied to all of the 30 patients, but there were 10 drop-outs.The TMD was recorded using Helkimo's dysfunction index. Jaw movements, subjective pain scores of related muscle groups and condyles were evaluated. Centric occlusion (CO) and maximum intercuspation (MI), and condylar pathways were assessed using the computerized SAM® Axiograph before, and after splint therapy, and compared statistically.There were no statistical differences between axiographic variables, except the right Bennett angle in mediotrusion. Amount of jaw movement differed between right-left after therapy, which may explain the increased Bennett angle.Splint usage had a positive effect on Helkimo index (before: DiII; after: DiI; p=0,000), maximum opening (before: 46,80mm; after: 49,70mm; p=0,00), movement to the right (before: 7,85mm; after: 8,75mm; p=0,00) and left (before: 8,05mm; after: 9,10mm; p=0,00), pain relief (muscles before: 0-3, after: 0; p=0,00; condylar area before: 5-7 after: 0-1; p=0,00) and correction of mandibular position (CO-MI before: 0,59mm; after: 0,11mm; p=0,00) through relaxation of the masticatory muscles.Results showed that relaxation splint therapy causes an increase in the range of mandibular movements, pain relief and a correction of the mandibular position through relaxation of the masticatory muscles. However, it does not have any effects on condylar movement patterns.Keywords: temporomandibular joint, axiography, relaxation splint, muscle pain, condylar pathways Bu çalışmanın amacı, semptomatik çene eklemi bozukluğu olan hastalarda rahatlatıcı splint tedavisi öncesinde ve sonrasında çiğneme sisteminin değerlendirilmesidir.Çalışmaya başlangıç tedavisi rahatlatıcı eklem splinti kullanımı gerektiren 30 hasta dahil edilmiştir. Çene eklemi bozukluğu (ÇEB) ölçütleri, eklem sesleri, kas ve eklem hassasiyeti, çiğneme sırasında ağrı ve sınırlı eklem hareketi olarak alınmıştır. 30 hastaya splint uygulanmış, ancak 10 hasta çalışma dışı kalmıştır.ÇEB varlığı Helkimo disfonksiyon indeksi ile saptanmıştır. Çene hareketleri ve ilgili kas grupları ile kondillerde hissedilen ağrı da değerlendirilmiştir. Sentrik ilişki (Sİ) ile alışılmış kapanış (AK) ve kondil yolları splint tedavisi öncesi ve sonrası bilgisayarlı SAM® Axiograf ile değerlendirilmiş ve istatistiksel olarak kıyaslanmıştır.Mediotrüzyon sırasında sağ Bennett açısı hariç, aksiyografik verilerde anlamlı bir fark bulunmamıştır. Tedavi sonrasında çene hareketi miktarları, sağ ve sol taraf arasında fark göstermiştir ki bu durum Bennett açısındaki artışı da açıklayabilir.Splint kullanımı, kasların gevşemesine bağlı olarak Helkimo indeksinde (önce: DiII; sonra DiI; p=0,000), maksimum açmada (önce: 46,80 mm; sonra 49,70 mm; p=0,00), sağa (önce: 7,85 mm; sonra 8,75 mm; p=0,00) ve sola harekette (önce: 8,05 mm; sonra 9,10 mm; p=0,00), kas ağrısında (önce: 0-3; sonra: 0; p=0,00), kondiler bölgedeki ağrıda (önce: 5-7; sonra: 0-1; p= 0,000) ve alt çene konumunda (Sİ-AK önce: 0,59 mm; sonra: 0,11 mm; p=0,00) olumlu etki göstermiştir.Sonuçlar, rahatlatıcı eklem splinti tedavisinin altçene hareketlerinde artış, öznel ağrı düzeylerinde azalma ve kasların gevşemesine bağlı olarak altçene konumunda düzelme sağladığı görüşünü desteklemektedir. Bununla birlikte bu tedavinin kondillerin hareket paterni üzerinde bir etkisi görülmemiştir.Anahtar kelimeler: çene eklemi, aksiyografi, rahatlatıcı eklem splinti, kas ağrısı, kondil yolu2.ÖZETÇene Eklemi Bozukluğu Olan HastalardaRahatlatıcı Eklem Splinti Tedavisi Öncesi Ve SonrasındaSentrik İlişki-Alışılmış Kapanış Konumları Ve Kondil HareketlerininBilgisayarlı Aksiyografi İle DeğerlendirilmesiBu çalışmanın amacı, semptomatik çene eklemi bozukluğu olan hastalarda rahatlatıcı splint tedavisi öncesinde ve sonrasında çiğneme sisteminin değerlendirilmesidir.Çalışmaya başlangıç tedavisi rahatlatıcı eklem splinti kullanımı gerektiren 30 hasta dahil edilmiştir. Çene eklemi bozukluğu (ÇEB) ölçütleri, eklem sesleri, kas ve eklem hassasiyeti, çiğneme sırasında ağrı ve sınırlı eklem hareketi olarak alınmıştır. 30 hastaya splint uygulanmış, ancak 10 hasta çalışma dışı kalmıştır.ÇEB varlığı Helkimo disfonksiyon indeksi ile saptanmıştır. Çene hareketleri ve ilgili kas grupları ile kondillerde hissedilen ağrı da değerlendirilmiştir. Sentrik ilişki (Sİ) ile alışılmış kapanış (AK) ve kondil yolları splint tedavisi öncesi ve sonrası bilgisayarlı SAM® Axiograf ile değerlendirilmiş ve istatistiksel olarak kıyaslanmıştır.Mediotrüzyon sırasında sağ Bennett açısı hariç, aksiyografik verilerde anlamlı bir fark bulunmamıştır. Tedavi sonrasında çene hareketi miktarları, sağ ve sol taraf arasında fark göstermiştir ki bu durum Bennett açısındaki artışı da açıklayabilir.Splint kullanımı, kasların gevşemesine bağlı olarak Helkimo indeksinde (önce: DiII; sonra DiI; p=0,000), maksimum açmada (önce: 46,80 mm; sonra 49,70 mm; p=0,00), sağa (önce: 7,85 mm; sonra 8,75 mm; p=0,00) ve sola harekette (önce: 8,05 mm; sonra 9,10 mm; p=0,00), kas ağrısında (önce: 0-3; sonra: 0; p=0,00), kondiler bölgedeki ağrıda (önce: 5-7; sonra: 0-1; p= 0,000) ve alt çene konumunda (Sİ-AK önce: 0,59 mm; sonra: 0,11 mm; p=0,00) olumlu etki göstermiştir.Sonuçlar, rahatlatıcı eklem splinti tedavisinin altçene hareketlerinde artış, öznel ağrı düzeylerinde azalma ve kasların gevşemesine bağlı olarak altçene konumunda düzelme sağladığı görüşünü desteklemektedir. Bununla birlikte bu tedavinin kondillerin hareket paterni üzerinde bir etkisi görülmemiştir.Anahtar kelimeler: çene eklemi, aksiyografi, rahatlatıcı eklem splinti, kas ağrısı, kondil yolu 103 |