Ontologija »objektivnog neprijatelja« kao nebića: Hannah Arendt i Carl Schmitt
| Autor: | Goran Sunajko |
|---|---|
| Jazyk: | chorvatština |
| Rok vydání: | 2016 |
| Předmět: |
biće
nebiće Edmund Husserl ontologija fikcija »objektivni neprijatelj« javno privatno totalitarizam prijatelj–neprijatelj biće nebiće Edmund Husserl ontologija fikcija »objektivni neprijatelj« javno privatno totalitarizam prijatelj–neprijatelj being non-being ontology fiction “objective enemy” public private totalitarianism friend–enemy |
| Zdroj: | Filozofska istraživanja Volume 36 Issue 4 |
| ISSN: | 0351-4706 1848-2309 |
| Popis: | U radu analiziramo pojam »objektivnog neprijatelja« s ontologijske i političke razine. Hipoteza rada jest da »objektivni neprijatelj« nije biće nego je nebiće, odnosno kao konkretno, realno biće on ne postoji. Teza je postavljena u ontologijskom okviru da biće mora imati jednost, nepromjenjivost i prepoznatljivu formu, što je pokazano na ontološkim premisama Parmenida, Platona, Aristotela i Husserla. Na razini filozofsko-političke analize u teorijskim postavkama Carla Schmitta i Hanne Arendt vidljivo je da »objektivni neprijatelj« ne postoji kao konkretno biće, nego samo kao biće izmišljeno u pojmu koji nije adekvatan vlastitom predmetu, što znači da je u ontologijskom smislu neistinit. Rad upozorava na opasnost pojmovnog određenja »objektivnog neprijatelja« koji ne odgovara stvarnim bićima, pri čemu se navode i paradoksi hrvatskog političkog diskursa u određenju pojmova »fašist«, »ustaša«, »četnik«, »jugokomunist« i dr. In the paper we analyse the concept of the “objective enemy” at the ontological and political levels. The hypothesis of the paper is that “objective enemy” is not being, rather it is non-being, and therefore one does not exist as an concrete, realistic being. The thesis is set in an ontological framework that being must have unity, immutability and recognizable form that was shown in the ontological premises of Parmenides, Plato, Aristotle and Husserl. At the level of philosophical and political analysis in the theoretical concepts of Carl Schmitt and Hannah Arendt, it is evident that the “objective enemy” does not exist as a concrete being, but only as being invented by the concept that is not adequate to its own subject. This means the untruth in ontological sense. The work draws attention to the danger of the term of “objective enemy” that does not correspond to the real beings, also evident in the Croatian political discourse in the example of the terms: “Fascist”, “Ustaša”, “Četnik”, “Yugo-communist”, and others. |
| Databáze: | OpenAIRE |
| Externí odkaz: |
|