| Popis: |
133 pages Bu çalısma, basta Buffy the Vampire Slayer, Angel ve Veronica Mars olmak üzere, Amerikan televizyon dizilerinin anlatımsal yapısı ile hayranlık arasındaki iliskiyi gözlemlemeyi amaçlamaktadır. Televizyon anlatıları bazı temel noktalarda klasik anlatılardan farklılıklar göstermektedir. Televizyon anlatımlarının yapısı bölümsel ve parçalı olup devamlılıklarının temelinde dramatik sonun sürekli olarak ertelenmesi ve karakterlerin derinligi yatmaktadır. Seyirci ilgisinin devamlılıgını saglayan diger bir unsur ise tüm bir sezonu kapsayan tek bir ana hikaye yanında birkaç bölüme yayılan baska olay dizilerine de yer verilmesidir. Tüm bu anlatımsal özelliklerin de katkısıyla hayran seyirci sanalsallık olarak adlandırılabilecek olan hikayelestirilmis bir evren kurgulayabilir. Bu sanalsallık, hayrana, popüler metinlerin egemen söylemlerinin farklılastırılabilecegi veya altüst edilebilecegi güvenli bir bölge saglar. Bununla beraber, Postmodern popüler kültürün içinde yer alan televizyonun kendine dönük yapısı, televizyon metinlerini alternatif anlamların ve okumaların ileri derecede farkında kılmaktadır. Bunun sonucu olarak ise hayranların farklılasmıs anlamları ve okumaları giderek sektörün metinlerinin içine dahil edilmektedir. Böylelikle hayranların egemen söyleme alternatif okumalarına ham malzeme olusturulurken aynı zamanda farklı okumalara ve anlamlara karsı ası etkisi de yaratabilmektedir. This study is concerned with tracing the relationship between the narrative structure of American television and fandom with a specific focus on the texts of Buffy the Vampire Slayer, Angel and Veronica Mars. Television narratives differ from classic narratives in certain key respects. Television narration is characterized by an episodic and fragmented structure that relies on the postponement of closure for its continuation. Viewer interest is further maintained by heavy characterization and the use of multiple concurrent story arcs spanning numerous episodes in addition to one central seasonal arc. These narrative specifics enable the construction of a fabulated universe, `virtuality,? by the fan viewer. Virtuality ensures a safety zone where the fan is able to manipulate the meanings of popular texts and to create new, possibly subversive ones. On the other hand, the self-reflexive nature of the medium and its position within Postmodern popular culture lend television texts a heightened degree of awareness of fannish meanings. Because of this hyperawareness, subversive readings and fannish meanings are increasingly incorporated by industrial texts, simultaneously generating further fan interaction and acting as possible inoculations. |
