| Autor: |
Hoorik, P. van, Harmelen, T. van, Head, M., Meulenhoff, P.J. |
| Přispěvatelé: |
TNO Informatie- en Communicatietechnologie |
| Jazyk: |
Dutch; Flemish |
| Rok vydání: |
2010 |
| Předmět: |
|
| Popis: |
Het project “e-Factureren” is in 2008 door het ministerie van Economische Zaken (EZ) gestart met als doel de introductie van elektronische factureren (e-factureren) bij de overheid. Betrokken burgers vragen zich af of e-factureren niet meer energie gebruiken dan papieren facturen. Er zijn diverse internationale onderzoeken uitgevoerd over het energiegebruik van e-factureren. Het feit dat in andere landen een significant voordelig effect wordt gevonden voor e-factureren betekent niet automatisch dat dit ook voor Nederland het geval is. Het ministerie van Economische Zaken heeft TNO gevraagd om een onderbouwde berekening te maken van de directe en indirecte effecten op energieverbruik en CO2-uitstoot bij overgang van een keten met 100% papieren facturen naar een keten met 100% e-facturen van bedrijven aan overheden met de Digipoort van Logius als de “centrale brievenbus” van de overheid. Van de ketens ‘factureren op papier’ en ‘digital factureren’ is een zogenaamde levenscyclusanalyse uitgevoerd waarbij het energiegebruik (in MJ) en de broeikasgasemissies (uitgedrukt in CO2 equivalente emissies) zijn vastgesteld. Daarbij worden niet alleen de directe emissies als gevolg van energiegebruik meegenomen, maar ook om de energie om de benodigde producten (papier) en apparatuur (pc, auto etc) te produceren en af te danken. Uit de analyses blijkt dat papieren facturen een bijna twee keer groter energiegebruik en een ruim anderhalf keer grotere CO2-emissie hebben dan de digitale facturen. De besparing door digitale facturering wordt in ieder geval gemaakt door de envelop en in het geval van automatisch factureren ook door papierbesparing voor de factuur. Deze besparing wordt amper aangetast door het toegenomen gebruik van elektronica bij digitaal factureren. Transport speelt geen rol van betekenis in het totale energiegebruik en de CO2-uitstoot. De digitale factureringsketen bestaat voor 30% uit facturering zonder printen en met automatische betaling, maar voor 70% wordt de factuur voor het goedkeuringsproces op papier geprint en handmatig via de PC betaalt. In het laatste geval wordt er dus een "dubbele boekhouding" (digitaal en op papier) gevoerd. Als er meer mogelijkheden komen voor digitaal factureren met automatisch betalen en een digitaal goedkeuringsproces dan kan het energiegebruik en de CO2 emissie tot maximaal nog een factor 3 lager uitkomen. Voor de 10 miljoen facturen die door bedrijven aan de overheid gestuurd worden (B2G) bedraagt de besparing aan energie zo’n 3 TJ en bijna 200 ton CO2, vergelijkbaar met het gasverbruik van zo’n 55 huishoudens of de CO2-uitstoot van 20 Nederlanders. De relatieve ordegrootte van de energie- en CO2-besparing door automatische Efacturering verandert niet echt als de factuur in plaats van 1 uit 5 A-4tjes bestaat. De hoeveelheid gestuurde facturen in het B2G domein is relatief klein ten opzichte van de overige domeinen, vooral de facturering van bedrijven aan consumenten (B2C). Het totale volume facturen is een factor 350 hoger dan in B2G. Aangenomen dat de besparingen ongeveer gelijksoortig zijn, wat een conservatieve aanname lijkt te zijn, kan digitale facturering in alle domeinen circa 1 PJ aan energie en bijna 70 kton CO2 besparen, ofwel het gasverbruik van zo’n 20.000 huishoudens of de CO2-uitstoot van 700 Nederlanders. |
| Databáze: |
OpenAIRE |
| Externí odkaz: |
|
